Netwerk.

Visserij en netwerk zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Zonder netwerk vist geen enkele beroepsvisser. Een vis net dat goed voor zijn werk staat, dus mooi in model, vist altijd beter dan een scheef netje. Het is detail werk waarmee je het verschil kan maken met collega vissers. Echter is er wel meer netwerk waar vissers mee te maken krijgen op zee!

Je kan een goed vissend net vergelijken met een Formule 1 wagen. Het is een omgekeerde cola fles die goed gestroomlijnd is. Zo’n visnet wint het vaker, vangt dus meer, dan een net wat niet goed voor zijn werk staat oftewel scheef is. Een goed net ontwerpen en op een goede stand houden is een precies werkje. Iets wat je kan leren maar waar je wel ‘feeling’ voor moet hebben. 

Netwerk aan wal.

Vissers op zee kunnen het niet alleen af in een wereld waar politiek en lobby een grote rol speelt. Daarvoor zijn er belangbehartigers die, dat mogen we toch hopen maar de twijfel wint het, ten alle tijden hun uiterste best doen om het voor de vissers op zee het zo makkelijk mogelijk te maken. Hun netwerk is niet op zee maar ligt in politiek den Haag, Brussel of waar zij dan ook moeten babbelen over visserij. Een ver van mijn bed show voor de meeste vissers echter wel zo belangrijk want een slecht netwerk op land is hetzelfde als een scheef net op zee. Je vangt er net niks mee en loopt achter de feiten aan.

Een ander netwerk.

Vraag vandaag de dag aan een stageloper of hij uit het nettenruim een stuk 80 mm netwerk wil pakken en ze kijken je raar aan! Voor hun bestaat 80 mm niet, je moet namelijk 5G hebben! Netwerk is voor de meeste jongeren bijzaak geworden. Zij hebben een ander netwerk nodig, Wi-Fi! Zonde. Want waar je vroeger in de brug begon met leren van het maken van gaatjes in een stukje net, zo eindigde je uiteindelijk om hele model netjes te kunnen fabriceren. Niks meer gaatjes maken, snitten snijden, bendelen of leren robben. Het is vandaag de dag eerder een must om het Wi-Fi netwerk te kunnen repareren. Het scoren van de Wi-Fi code is meestal ook een van de eerste vragen van stagelopers die voor het eerst mee naar zee gaan. Halleluja, vissen is bijzaak.  

Afgedankt netwerk.

Netwerk krimpt, slijt, rekt en gaat zijn eigen leven leiden naar verloop van tijd. Op den duur raakt het zijn kracht kwijt en is netwerk toe aan vervanging. Dit gebeurd meestal in de havens of in de daarvoor speciale nettenschuren waar netten in elkaar worden gestoken. Helaas gaat een net op zee ook wel eens stuk en ben je een heel gedeelte kwijt. Zonde natuurlijk en ook niet echt bevorderlijk voor het ecosysteem. Maar ja, het eerste net dat niet stuk kan gaan, dat moet nog uitgevonden worden. Helaas liggen er ook veel stukken netten op wrakken. Zonde, echter was het vroeger niet raar dat je met je net in een wrak ‘liep’ aangezien en hele netten aan deze wrakken verspeelde. Er was toen nog geen GPS om nauwkeurig te kunnen navigeren. Overboord gooien van netwerk gebeurd niet meer, met mooie initiatieven, ‘Green deal,’ kunnen wij onze afgedankte netten in een container dumpen waarna deze worden verwerkt! Top toch? Het is dan ook een doorn in het oog van meeste vissers dat ngo’s of zelfs hoog aangeschreven marien ecologen nog steeds wijzen naar vissers dat zij moedwillig netwerk in zee dumpen. Droom maar lekker verder, waarom zou je dat doen als het makkelijk inleveren is en je daarmee ook iets goeds kan doen voor een gezonde Noordzee toekomst?

Dodelijk netwerk.

Het aller dodelijkste netwerk waar wij vissers mee te maken hebben is een 5 meter diep begraven geheim. Een geheim dat een mysterie moet blijven voor de buitenwereld. Het is een netwerk dat aan elkaar geweven is als een spinnenweb met uiteindelijk maar een aantal kabels die wal met offshore windparken verbindt. Een netwerk van kabels die in de bodem van de Noordzee zijn weggebodemberoerd. De stroomkabels van windmolen parken, die molens en transformator huisjes aan elkaar verbinden, bij elkaar straks bijna 10.000 km. Een netwerk aan kabels die van windmolenparken naar het vaste land lopen zijn een doorn in het oog van vissers. Dwars door natuurgebieden heen, ook dat nog eens!

Wat er zo dodelijk is aan deze kabels? Ze geven een elektro magnetisch veld af. (Vraag maar aan experts en zij zullen zwijgen of over een ander onderwerp beginnen, een teken dat je de waarheid spreekt) Zo heftig dat vis deze kabels niet meer durven te passeren. Vis durft niet meer van zijn winterverblijf naar zijn zomerbungalow te zwemmen. Iets waardoor een vis stress krijgt, en van stress? Ja, van stress gaat vis dood! 

Het enige netwerk wat een visser met de volle honderd procent kan vertrouwen is zijn eigen netwerk. Het netwerk waarmee hij zijn vis vangt, zijn brood verdiend, zijn gezin mee kan onderhouden. Echter ook waar hij kleine vis door kan laten ontsnappen zodat deze verder kunnen groeien, een gezonde visstand voor de toekomst. Dat netwerk van die vissers is zo gek nog niet.