logo

‘Commandant Barnsteen’

Op Texel is het, zoals in vele andere vissersplaatsen, normaal dat er aan sommige personen een bijnaam wordt geplakt. Zo voer ik een aantal jaar met een klein mannetje die bijna dezelfde leeftijd dan mij had. Het scheelde een goed jaar wat er tussen ons in zat. Als je hem hoorde praten en zijn, domme, gezwets moest geloven voer hij al een decennia voordat ik mijn eerste visreis maakte. Alleen besefte de beste jongen toen hij van school af kwam dat ik al vier jaar een vaste vaart had. Het zegt wel iets over de snuggerheid van de beste jongen.

Ook hij had een bijnaam, weliswaar helemaal zelf verzonnen, hij had er een en hij wilde op die manier genoemd worden. (Mensen die hem kennen weten wie ik bedoel daarom noem ik zijn naam en bijnaam niet). Wat hij niet besefte was dat hij bij menig persoon een andere bijnaam had, spekker, biggetje, zwetsen, geldwolfje,  bolle, nageboorte en mijn favoriet ‘Commandant Barnsteen’.

Op de kotter waar ik toen voer was de verwerkingslijn zo gebouwd dat 2 personen de vangst stonden te sorteren. De overige 3 zorgde ervoor dat de de vis gestript (vis ontdoen van hun ingewanden) werd. De commandant vond zichzelf te goed om te sorteren. Letterlijk zei hij dat zijn kwaliteit en snelheid op het gebied van strippen dan werden benut. Dit zorgde ervoor dat de 4 andere bemanningsleden om toer beurten stonden te sorteren en te strippen maar nooit de commandant.

Tot op een dag wij onze ogen niet konden gegeloven. Wat wij nu mee maakte leek wel een slechte droom. Toch was het echt waar. Meneer de commandant was in zijn eentje, de rest van de bemanning was een grote scheur in het net aan het repareren, de vangst aan het uitzoeken. Veel bombarie gaf het op dat moment niet. Totdat wij er achter kwamen waarom hij het deed.

Normaal gesproken stond het mannetje wel vooraan wanneer er iets aan het net moest worden gerepareerd of worden geboet. Nu niet, nee het leek nu wel of de wereld 180 graden te zijn gedraaid. Niets was opeens zo belangrijk dan de vangst sorteren. Met een fanatieke blik in de ogen en bolle rode wangen stond hij dapper de visvangst uit te zoeken. We lieten het maar voor zoals het was op dat moment.  De andere bemanningsleden wilde eerst het visnet klaar hebben voordat zij zich bij de commandant zouden voegen. Immers, als je niet vist verdien je ook niets!

Juist dat was het gene waar het meneer om ging. Geld, doekoes, centen. Niets in de wereld is belangrijker voor de commandant dan geld. “Meer geld hoe beter het is.” Citeer ik maar een zin van de beste jongen.

Toen wij weer onder de bak verschenen, nadat de netten weer onder water waren, kreeg de commandant in eerste instantie de wond uit alle richtingen om zijn oren. De meeste van ons vonden dat hij nu wel vaker kon sorteren in plaats van alleen maar vis strippen. Toch vroeg iemand nog even aan hem waarom hij het nu wel kon. Het verwachtte antwoord was omdat hij dan eerder naar zijn kooi kon om even wat langer te kunnen slapen. Juist dat waar hij heer en meester in is. Maar dat was niet zo.

Meneer de commandant had via vrienden ontdekt dat op sommige plekken van de Noordzee ook de welbekende barnsteen werd gevangen. De steen vond hij niet interessant, het geld wat je daar voor kreeg vond hij veel boeiender. Hij wist dat we op zo’n plek lagen te vissen waardoor dit zijn kans was om de kleine gele of rode steentjes op te rapen. In zijn broekzak te stoppen en later er veel geld voor kon opstrijken.

De pech en de teleurstelling waren der mate groot bij hem dat hij helemaal chagrijnig ervan werd. De commandant trof  die keer geen een steen aan. De lol daarom was bij ons des te groter. Natuurlijk werd hij in de maling genomen, hij riep het immers over zichzelf uit. De laatste 2 dagen op zee heeft hij er alles aan gedaan om een barnsteen te vinden, waardoor zijn bijnaam ook is ontstaan.

Donderdagmiddag, de laatste vismiddag van de week, hield hij het toch voor gezien. Meneer was gepikeerd, best wel dol, omdat hij geen barnsteen had gevonden. Hij ging maar de kotter soppen, hij was er klaar mee en wilde het liefst helemaal niet meer met de vangst te maken hebben. Dat was ook het moment dat ik samen met mijn collega de grootste barnsteen die ik ooit heb gezien vond in de vangst. 1 barnsteen van 347 gram zwaar. Een knoepert die ook nog eens glas helder was. Mijn maat pakte snel de steen uit de vangst en stopte deze met een soepele beweging, via zijn oliebroek, in zijn laars. Ik moest lachen om mijn maat die meer de moteriek heeft van Mr. Bean waardoor het er nog al lomp uitzag.

Boontje komt om zijn loontje, vooral wanneer je haantje de voorste bent. Juist op het moment dat hij de moed had opgegeven lag dat een reuze Diamant van de Noordzee in de vangst. Geweldig gevoel gaf dat. Niet omdat die barnsteen er lag. Nee, gewoon omdat meneer de commandant nu achter het net viste.

Bij binnenkomst riep ik mijn maat even mee de machinekamer in. Mijn smoes was dat hij even mee moest voor uitleg over een of andere pomp. In de werkplaats, achter de machinekamer, toverde ik een doosje met nog meer barnsteen tevoorschijn. De buit van de week. Vriend, collega en mede machinist geloofde niet wat hij zag. In het doosje had ik 50 gram barnsteentjes neergelegd. Die ik had gevonden terwijl de commandant voor mij de vangst stond te sorteren. Het maakte het plezier van ons tweeën nog zoeter.

Samen hebben wij dat weekend de barnstenen verkocht. Wat voor ons beide een aardig bedrag opleverde. Misschien is het wel lullig en genaaid tegenover de andere collega’s maar dat vonden en vinden we nog steeds niet.  Omdat rest, van de bemanning, niet wil sorteren alleen wil strippen  maar wel wil delen in de barnsteen opbrengst hebben wij het expres niet gedaan. Collegialiteit stond sowieso op mijn vorig kotter niet heel erg hoog in het vaandel. Waar wij ons dus ook met gemak op aan paste.

Jammer voor de mannen maar dan moeten ze maar leren dat iedereen hetzelfde is.  Niemand die aan dek meer betekent dan de ander, ook ‘ Commandant Barnsteen ‘ niet. Laten we het maar zo zeggen. Pas wanneer je niet meer hoeft te poepen of te plassen ben je speciaal.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Webservice door: TexelOnline.com