Voor ieder mens is het normaal om naar de wc te gaan. De ene persoon doet het discreter dan de ander. Allemaal houdt men andere manieren op na van hun toilet gebruik. Helaas is niet iedereen even school en fris dan een ander persoon. Ook de hoeveelheid toilet bezoeken is per persoon zeer divers. Toch zijn er momenten dat het bezoek aan het toilet naar een nul punt daalt.
Op de vorige kotter waar ik op voer gingen alle boodschappen direct via een leiding overboord. Wellis waar zag je niet de drollen via de zijkant het water in vliegen. Nee, aan de onderkant van het schip zat een gat waar alle ontlasting uit kwam. Er was een min punt aan die leiding, de terugslag klep. Een speciale klep die ervoor zorgt dat er wel water of ontlasting over boord kan en ervoor zorgt dat er geen water via die leiding omhoog gaat. Over het algemeen een perfecte oplossing om snel en gemakkelijk van de grote en kleine boodschappen af te zijn. Met nadruk op, ‘ over het algemeen.’
Een schip van twintig jaar heeft altijd zijn mankementen zo ook die kotter. Boutjes rammelen los, pompen barsten, leidingen gaan lekken en de terugslagkleppen rotten vast. Zo ook de terugslagklep van de wc leiding. Meerdere malen moesten wij een speciaal zoutzuur vloeistof, nog sterker dan de huis tuin en keuken HG duo ontstopper, door het toilet heen spoelen om de terugslagklep nog enigszins soepeltjes te houden. Totdat op een dag, het was nog eens slecht weer op zee ook, de terugslagklep vast zat.
In de machinekamer kon je via acrobatische toeren net aan bij deze klep komen om hem in echte nood nog proberen los te krijgen. Ook dat wilde niet. Hoe wij ook martelde en aan scharrelen waren. De klep zat, bleef vast en zou ook niet meer los gaan waardoor het er naar uit zag dat de wc niet meer gebruikt kon gaan. Toch na veel zweet en zere handen hadden we het klusje geklaard. Er kon weer naar hartelust van de wc gebruik gemaakt worden. Vooral voor de kok met darmproblemen was het een opluchting toen hij weer plaats kon nemen op zijn ‘troon’.
Nog geen halve dag later kreeg een ander bemanningslid de schrik van zijn leven. Niets vermoedend was de beste man naar het toilet gegaan in de veronderstelling dat het weer gewoon kon. De arme man kreeg spijt. Heel veel spijt. Hij, de rest van de bemanning ook, kon niet weten dat de terugslagklep weer vast was gaan zitten. Nadat hij zijn grote boodschap had gedaan zou hij keurig netjes de wc doorspoelen. Tien seconden lang had hij de knop in gedrukt. Een paar seconden te lang. Het doorspoelen wilde niet meer. Waardoor de hele lading water inclusief zijn boodschap over de rand van de toiletpot dreef.
Leed vermaak blijft meestal het leukste vermaak, ook als het gaat om iemand die zijn eigen drol van de wc vloer af moet rapen. Helaas konden wij niet zien hoe hij dat heeft gedaan, hij was slim genoeg om niemand erbij te roepen om draait klus eest zelf te klaren voordat hij het pas zou vertellen. Later vertelde hij mij dat zijn handschoenen uitkomst bracht op dat moment, dat hij daarmee het ‘ergste’ van de grond af had gehaald.
De klep was weer vast gaan zitten, dit keer nog vaster dan dat hij een dag ervoor zat. Zo erg vast dat het dit keer niet verholpen kon worden. Gelukkig maar dat wij aan genoeg emmers hadden. Daarvan hebben wij een aantal op maat gesneden zodat die precies in de wc pot paste. Een oplossing waar de kok met darmproblemen mee kon leven. Zo kon hij evengoed op zijn aangepaste ‘troon’ zitten en ook nog eens zijn behoefte goed kwijt. Hij had zelfs een hele theorie verzonnen hoe wij het beste de emmer konden gebruiken zonder dat die erg vies ging worden. Top kok, een hele simpele man maar met een ongelooflijk goed hart. Soms, als hij zijn dag had, kwam hij met de meest ingenieuze oplossing wat hij dan ‘boerenslimheid’ noemde.
Bij binnenkomst hebben wij de terugslagklep door de heren van de plaatselijke scheepswerf aan laten passen. Op dat moment hoefde wij niet voor onderhoud in het droogdok en was het voor de baas te duur, voor alleen die terugslagklep, om dat wel te doen. Met een snijbrander en een grote boor is toen de klep los gemaakt. Volgens de desbetreffende metaalbewerker was het pure roest en ouderdom waardoor de klep niet meer werkte. ‘Maar,’ zo zei hij, ‘de terugslagklep was weer goed. Hij kan weer een tijd mee want ik heb hem goed soepel gemaakt.’
Soepel was hij zeker gemaakt, misschien wel iets te soepel. In de haven konden we dat niet weten. Daar deed de terugslagklep van de wc leiding zijn werk waarvoor hij gemaakt was. Nee, het was doe goede ouwe kok die er achter kwam dat de klep even te soepel kon bewegen.
Ook die maandag was het weer wat slechter weer. Een klein koudtje noemen visser dat, waardoor het schip een klein beetje heen en weer, op en neer bewoog. Onze kok, die in het weekend wel héél erg graag een paar biertjes te veel dronk, zat standaard elke maandagochtend meerdere keren op de wc.
Wij lagen er net voor de eerste sleep oftewel trek aan toen de kok nodig naar de wc moest. Hij zat koud met zijn billen op de pot toen het, lachwekkende gebeurden. De kotter kreeg een golf water in zijn achterschip waardoor de er een rare slinger ontstond. Voor ons was er niks aan de hand maar voor de kok wel. Het was weer de terugslagklep van de wc leiding die de plaaggeest was. Bij die ene golf was er water via de leiding om hoog gekomen. Iets wat dus absoluut niet hoort met een terugslagklep. De kok had pech, heel veel pech. Op het moment dat de golf het schip liet bewegen kwam hij omhoog van de wc pot. Niet alleen hij, nee, ook zij. Vers geperste bolus kwam mee omhoog waardoor hij in, hoe bijzonder het ook is, in zijn onderbroek belanden.
Zijn broek was nat, tussen zijn benen lag een drol en de kok was lichtelijk in paniek. Grote brullen gaf de, normaal zo stille, kok van de wc af. Geschrokken sprinte drie van de vier bemanningsleden naar de toilet toe waar we een verdwaasde, meer ontdane, kok aantroffen. Met de broek half op getrokken keek hij ons met grote ogen aan. ‘Wat is er?’ Vroeg nog een van mijn collega’s. De rest van de mannen konden amper hun lachen bedwingen. De kok gaf een duidelijk antwoord waar geen beter antwoord op gegeven had kunnen worden. ‘Ik heb me broek vol!’
Later is het voorval nog vaak besproken maar het leverde ons wel een wijze les op. De plee kon niet meer gebruikt worden als de kotter dwars in de golven vaart, anders heb je volle onderbroek.