logo

Knuffel Zeehond

Een beetje muziek liefhebber weet welke band ‘Love of my life,’ heeft geschreven en gezongen. Veel kinderen, die nu de tiener leeftijd hebben bereikt, denken eerder bij het horen van het liedje van Queen, aan het halflevende zielige zeehondje op het strand. De reclame, die veel te vaak terug kwam op televisie en nu nog te zien is op YouTube, deed menig kinderhartje verscheuren. Het geld los trekkende reclamespotje is duidelijk gemaakt om de mens zijn gevoel te triggeren. Natuurlijk is het zielig voor de kleine wees dat hij in zijn eentje op het strand ligt. Hongerig, desolaat, getraumatiseerd omdat hij zijn grote grijze moeder is kwijt geraakt in de wildernis van de waddenzee. Gelukkig maar dat tante Lenie en haar kornuiten de zielige huiler op het strand aan treffen. 

Terwijl de muziek van Queen doorspeelt komt de moeder der zeehonden zelf in beeld met de kleine huiler in haar handen. Lenie kijkt tevreden, nog net geen Euro tekens in de ogen, en de kleine zeehond angstig omdat hij niet weet waar hij opeens in is aanbeland. Waarschijnlijk bang voor wat komen gaat, bang voor het grote onbekende zonder zijn vertrouwde bijt grage moeder in de buurt die hem kan beschermen. Zou hij terecht komen in een warm bad, in het gehucht dat ze ook wel Pieterburen noemen, of is hij het volgende zeehondje dat geslacht wordt om een nieuw bontje te worden voor Greenpeace campagne directeur voor de Noordpool Jon Burgwald?

​​Zeehondjes, in Nederland worden ze aangezien voor de lieve knuffelbeesten van de Waddenzee. De zeehond is zelf een perfect verkoop product geworden. Zodra je op de boot naar Texel stapt kan je allerlei soorten knuffel zeehondjes kopen. Over het hele eiland verspreid zijn er genoeg toeristen souvernirs winkeltjes die ook proberen een slaatje te slaan uit het hoge knuffel gehalte van de zeehond. Maar is een zeehond wel echt zo poepig als dat de propagandische mediabeluste zeehondenknuffelaars willen laten blijken?

Nee… Een zeehond staat niet voor niks boven aan de top van de voedselketen in de Waddenzee. Nu heeft hij uiteraard zijn bouw mee waardoor hij de onbetwiste predator van de Waddenzee is. Een volwassen zeehond eet ruim 8 kilo vis (Bron: Ecomare) op een dag. Probeer zelf maar eens 64 ongevilde Noordzeetongentjes op een dag te eten. Een monster klus wat onbegonnen werk is maar voor de zeehond dagelijkse routine.

Instinct matig jagen de zeehonden op alles wat maar rond zwemt in de Wadden en Noordzee. Hij doet er alles aan om zijn maag dagelijks te vullen. De zeehond maakt geen onderscheid tussen babyvisjes (discards) of volwassen vissen. Volop jagen, in vrijheid zonder regelgeving, zonder verboden gebieden waar ze niet mogen komen, geen quota’s waar hij zich aan moet houden. De zeehond jaagt op vis zoals vroeger de visserman dat ook mocht en voel ik me een jaloerse hond. 

Er is een negatief overeenkomst tussen visser en zeehond. Wanneer er te veel zij vallen ze bij bosjes om. De zeehond door een epidemietje, de visser door weer eens aangescherpte regels die van achter een bureau zijn verzonnen.

Zeehonden zijn zelfs brutaal, de koning van het wad heeft het namelijk uitgevonden om vis op te eten uit de netten van een staandwantvisser. Luie honden zijn het, die top predators. Met laag water liggen ze namelijk te nietsen op het wad, ze nemen hun meest charmante houding aan om voor toeristen op de foto te gaan, om na de fotosessie vervolgens lekker makkelijk vis te roven uit staandwant netten. Als klap op de vuurpijl eet hij niet eens de hele vis op. Om het maar simpel te zeggen, ‘luie ondankbare hond.’ 

Alleen al in het Nederlandse gedeelte van de Waddenzee werden in 2015, 7666 gewone zeehonden op drooggevallen zandplaten geteld door WageningenUR. Dat waren er in 2002 nog maar 2898, het gaat dus goed met de zeehondjes aangezien hun populatie verdrievoudigd is. Maar al die lieve snoezige zwemmende bolletjes vet moeten eten (tussen de 12.045 en 32.120 ton vis per jaar. Bron: NIOZ), allemaal planten ze zich voort, en de visstand? Die heeft te lijden onder de druk van de veel vretende knuffelzeehondjes. 

Zelfs zo erg, dat de grote grijze zeehonden niets vermoedende bruinvissen beginnen te veroberen. In Schotland, bij het eiland Isle of May, is de zeehonden populatie zo massaal geworden dat er kannibalisme optreed tussen verschillende soorten zeehonden populaties. Misschien wel een voorbode wanneer de populatie in de Waddenzee blijft groeien. 

Ik ben geen voorstander van het doodknuppelen van zeehondjes zoals dat vroeger gebeurden toen men er nog grof geld voor kreeg ook. Vissers leven in harmonie met de Noord en Waddenzee. Jon Polwald van Greenpeace daarin tegen is wel voor een ‘duurzame’ slachtpartij!! En Lenie? Lenie ’t Hart wil het liefst elk, op het strand achtergelaten, zeehondje redden. Een filosofische gedachte wat Lenie duur kwam te staan. In 2014 nam ‘de vuurvreter voor zielige huilers’ afscheid nadat zij het niet eens was met hun nieuwe beleid van de zeehondencrèche. De nieuwe bestuurders snappen waarschijnlijk wel wat wij vissers ook begrijpen. Misschien dat dit wel een wijze les is voor tante Lenie. 

De natuur en de zeehondjes stand die regelt zichzelf wel! Daar heb je geen nieuwe visserijregels of extra zeehonden opvang voor nodig.

Wil je meer weten over het leven van een visserman?  Wordt vrienden en volg me op,

Facebook: de schrijvende visser

Twitter: @romkes3

Instagram: deschrijvendevisser

http://m.metronieuws.nl/xl/raar/2016/02/kannibalistische-zeehond-ontdekt-voor-schotse-kust  inclusief filmpje!!
www.telegraaf.nl
www.wageningenur.nl


One thought on “Knuffel Zeehond”

Laat een antwoord achter aan rien Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Webservice door: TexelOnline.com