De joviale ambtenaar.

In de Europese Unie was de Griekse Mevrouw Maria Damanaki de grote kwelgeest voor de Europese en Nederlandse vissermannen. Met haar dwingende manier van werken hielp zij de Europese visser aan de discardban. De, voor de Noordzee, dodelijke wet die voorschrijft dat alle gevangen babyvisjes aan land moeten worden gebracht. Zoals mevrouw Damanaki haar werk uitvoerde in Brussel zo werkt in Den Haag onze eigen doorgedraaide idealist, Ton. De beste man is ‘Senior policy coördinator’ op het ministerie van economische zaken, oftewel makkelijk gezegd een ambtenaar met een zeer hoge functie. Meneer Ton, woonachtig in midden des lands, heeft waarschijnlijk nog nooit in het echt een kotter gezien. Ergens vermoed ik zelfs dat hij denkt dat kibbeling een vissoort is. Ton, is volgens zijn meerderen een gouden ambtenaar. Eentje met hart voor de zaak, communicatief zeer sterk, een vuurvreter, zet zijn tanden in de zaken waar hij mee bezig is. Hij tennist graag, is lid van de plaatselijke socialistische politieke partij ‘Progressief Woerden’. Ton heeft nóg een dingetje waar hij goed in is. Het op een slinkse manier tonen van zijn vooroordeel, tegen de visserij.

Afgelopen zomer zond beste Ton een tweet de ether in die zijn vooroordeel verduidelijkte. Geïrriteerd was ik door de tekst, die hij bij de desbetreffende link zetten, dat ik mijzelf begon af te vragen wie die beste Ton dan wel niet mocht zijn. Ik maakte daarbij een grove fout om geen screenshot te maken, op mijn telefoon, van zijn uitspraak. Om het kort samen te vaten, Ton had een link gedeeld over de ‘zogenaamde’ verwoestende werking van vissermannen op de Waddenzee. Met hoofdletters had kameraad Ton er bijgeschreven, “Dat is natuurlijk weer de schuld van de Visserij.”

Een klein beetje speurwerk maakte duidelijk dat Ton druk bezig is rond de maatregelen van visserij in en rond beschermde gebieden op de Noordzee. Natura 2000, vibeg, compensatie gebieden etc. Dat Ton een standpunt, filosofie, ideaal of noem het maar op, heeft dat kan ik begrijpen. Maar dat hij openlijk zijn mening deelt terwijl hij een belangrijke functie heeft noem ik ‘partijdigheid met voorbedachte raden.’

Ik diende een klacht in bij Economische zaken. Want waarom kan een man, die bijvoorbaad al bevooroordeeld is, een functie bekleden waarbij zeer belangerijke beslissingen worden genomen omtrent de visserman en zijn werkgebied. Binnen een paar dagen lag het response op de deurmat. Een officiële brief van zijn meerdere Dhr. Munters waarin een tijd werd vermeld dat ik door hem gebeld zou worden. 
Het gesprek was aangenaam, bijna vriendschappelijk te noemen. Munters was het met mij eens dat het niet gepast was dat Woerdense Ton partijdige tweets plaatste. Het hoorde absoluut niet bij zijn functie, Ton hoort juist onpartijdig te zijn. Zijn uitleg over privé leven en werk was daarna fenomenaal. Nog mooier dan het einde van een sprookje. Een ambtenaar mag namelijk twitteren wat hij wil, zowel voor werk als privé máár behoort dat wel met verstand te doen zodat er niemand in diskrediet wordt gebracht ook al is het zijn mening. Snapt u hem nog? 

Even leek het of de kous daarmee af zou zijn. Totdat hij mij vroeg om welke tweet het ging. Ik zocht Ton zijn twitteraccount af maar kon de tweet waar alles om draaien niet meer vinden. De uitgekookte Ton had bij het horen, Munters gaf toe dat hij bij het lezen van de klacht direct naar zijn compaan Ton was toe gegaan, van de klacht de pijnlijke tweet met opmerking verwijderd. 

Ton is niet gek, laat zich niet zomaar om de tuin leiden en was voorbereid op wat komen ging. Munters stelde voor, om samen met progressieve idealistische Ton, eenmaal naar Texel te komen om te bespreken hoe vissermannen beter kunnen communiceren met de overheid. Bedenk tijd werd mij door Munters gegund, hij ging nog contact met mij opnemen om te vragen wat ik wilde. Klinkt heel joviaal en leuk denk je dan. Ik maar wachten op het moment dat er weet contact werd gezocht. Ik kon loang wachten, héél lang. Dus ging ik maar op onderzoek naar de beste man zijn achtergrond.

Ton is een wolf in schaapskleding. Heel joviaal naar je toe, een gezellige gesprekspartner maar een man die de vandaag je beste vriend is en morgen je grootste vijand. Ton is als een schoolmeester die zijn klas in de hand probeert te houden, geen tegenspraak dult. Zijn leerlingen wil corrigeren door heel normaal en goed met ze te praten maar toch uiteindelijk zijn regeltjes door duwt. Helaas is Ton een voorbeeld hoe ons land wordt bestuurd. Ton, het prototype van eigenbelang, probeert voor elkaar te krijgen wat het beste past, like Han Lindeboom 2.0, in zijn ideaal beeld. Tegen wil en dank regeltjes door de strot willen duwen zodat het ten goede komt van zijn idealisme. Ton zijn twitter account staat vol met tweets die nogal extreem groen en links zijn gerelateerd. Alles is altijd positief, behalve de visserman. 

Wat mijn advies is voor Ton? Een keer met een kotter mee gaan. Niet voor een uurtje of zes. Nee, laat hem vele reizen mee gaan, laat hem werken zoals wij vissers doen, laat hem zweten, ploeteren, zwoegen. Misschien dat hij er dan achterkomt hoe hard wij vissers moeten werken voor ons brood. Hoe oneerlijk het voelt als je leven wordt zuur gemaakt door typetjes zoals hem. Dat wij straks, mede dankzij hem, moeten vissen als een haring in de ton.

Beste Ton en Dhr Munters, erg zwak dat jullie niets van je hebben laten horen. Een man een man,  een woord een woord. Toch? ‘Belofte maakt schuld,’ is mij door mijn opvoeders vertelt. Of niet? Is dat niet een spreekwoordelijke gezegde die geldt in Den Haag? Sorry, ik ben ook niet de enige die hier mee te maken heeft gehad. Het is een vaker voorkomend probleem van de heren.  

Natura 2000: Ton IJlstra van Ministerie van ELI houdt geen woord

Volg mij of wordt vrienden op,

Facebook: de schrijvende visser

Instagram: deschrijvendevisser

Twitter: @romkes3

Of vraag de nieuwsbrief aan op deze site.

Deze week wordt er besproken wat er met natuurgebieden op zee gaat gebeuren. Het is betreurenswaardig dat meneer Ton op zijn twitter account deelt dat het een spannende week gaat worden voor visserij en natuurliefhebbers. Ton, dat het zover moet komen is al een teken dat het te goed gaat met de welvaart in dit land. Ton, weet je wat spannend is? Wanneer je net boven water komt en je elke weer afvraagt wat er in zit. Dat is pas een onbeschrijfelijke spanning die jij nooit zal ervaren. Jammer Ton!