Het zijn de duurste vissen die rond zwemmen, de entrecote en biefstuk van de Noordzee, het visvlees wat je alleen geserveerd krijgt in de duurste en beste restaurants van Nederland. De Tarbot en de Griet ook wel liefkozend zwartvis genoemd, de vissen die zeer geliefd zijn bij alle vissermannen. De crème de la crème van de Noordzee omdat zij van alle vissen de meeste economische waarden hebben.
Elke vissoort heeft zijn eigen quotum dat jaarlijks wordt vast gesteld door wetenschappers. Het quotum voor Schol, Tong en Kabeljauw is voor de eigenaar of reder zelf. Hiermee mogen zij doen wat ze willen, verkopen, ruilen maar het meest logische is uiteraard het quotum helemaal vol te vissen in een kalender jaar. Een strijd die met de visstand van tegenwoordig een stuk makkelijker is geworden. Zelfs zo gemakkelijk dat eigenaren, aan het begin van het jaar al, quotum beginnen te huren van derde omdat zij hun eigen portie dat jaar toch wel vangen.
Alle andere vissoorten zijn nationaal geregeld. Wat inhoud dat alle vissers uit één pot vissen. Dat potje raakt leeg naar mate de maanden vorderen, wat elk jaar weer voor moeilijkheden zorgt.
Rog is toch bij uitstek het grootste zorgenkindje. Niet alleen van de visserman die haast niet meer om deze soort kan heen vissen, ook van de activisten die beweren dat Rog een vissoort is met vergane glorie, zo goed als uitgestorven. Het Roggen bestand wordt jaarlijks vastgesteld door het aantal Roggen eieren te tellen op het Scheveningse strand. Dat is hetzelfde als een bestandsopname maken van Veluwse Everzwijnen door hun keutels te tellen op de afsluitdijk.
Dankzij het gelobbey van activisten en zielig verhaaltjes vertellende biologen heeft het er toe geleid dat vissers, al direct de eerste week van het nieuwe jaar, per week maar een kleine hoeveelheid van deze soort mogen aanvoeren. Belangenbehartigers van de Nederlandse visserij hebben voor een strak beleid met sancties gekozen om ervoor te zorgen dat het hele jaar rond rog in kleine hoeveelheden kan worden aangevoerd. Die hoeveelheid is zo klein dat vissers bij de eerste de beste trek op maandag hun tax al hebben bereikt. Alle overige roggen moeten weer met pijn en moeite overboord worden gegooid. Gelukkig maar dat het grootste gedeelte de duik naar de diepte overleeft, toch blijft het absolute voedselverspilling.
Zo gaat het vandaag de dag met Tarbot en Griet, de zwemmende goudstaven van de Noordzee. Het quotum is nagenoeg vol gevist voor dit jaar wat inhoud dat de visserijverenigingen hebben besloten om ook op deze dure vis een week tax in te voeren. Noodgedwongen gooien wij al sinds vorige week dinsdag Tarbot en Griet overboord omdat onze tax voor deze lange reis al in anderhalf etmaal is vol gevist. Het niet vangen van de zwartvis is een haast onmogelijke opgave omdat alle je deze vissoorten overal op de Noordzee tegenkomt. Je kunt wel de plek vermijden waar veel Tarbot en Griet zwemt maar wat doe je als daar ook de lucratieve Tong en Schol aanwezig zijn.
Terug gooien van marktwaardige vis is het pijnlijkste wat een visser kan doen. Mooie grote dure vissen, die met moeite zijn gevangen, terug sturen naar diepte van de Noordzee is het toppunt van absurdheid.
Nu kunt u wel denken. ‘Wat zeurt hij nou! Dan vangt je toch volgende week die vissen toch gewoon weer!’ Maar dat is juist lekker makkelijk praten, die zekerheid heb je nooit. Laat ik het anders zeggen. Wat zou u er van vinden als er maandelijks 10% van u loon wordt ingehouden door u baas? Met het excuses dat het gewoon even moet tot het eind van het jaar omdat er van hoger hand dit wordt besloten. Daarbij is het nog niet eens zeker is dat u die 10% weer terug krijgt. Dat zou u toch niet leuk vinden? Het is immers uw zuur verdiende geld dat uit het niets wordt afgenomen zonder dat u er wat aan kan doen.
Rog, Tarbot, Griet.
Zwartvis, ze worden dit jaar, evenals de afgelopen vijf jaar, onbeperkt gevangen en zijn een lekker zak centje voor alle vissers. We spreken over tienduizend Euro’s in de week die vissers mislopen. En waarom? Omdat er onvoldoende onderzoek (wie oh wie mag zich achter de oren krabbelen?) naar wordt gedaan om het bestand te bepalen. Uit voorzorg wordt het quotum laag gehouden om zeker te zijn dat er niet te veel wordt opgevist.
Het is de wereld op zijn kop. Spoedig moeten wij alle babyvisjes, wat eveneens van het quotum af gaat, aan boord houden vanwege de moordende en belachelijke discardban terwijl wij nu vis terug gooien omdat het quotum te klein is. De discardban is tot stand gekomen om voedsel verspilling tegen te gaan.
Wat is nou eigenlijk het echte voedsel verspillen? Babyvis onnodig uitmoorden of marktwaardige vis terug gooien in zee?
Volg mij op social media.
Facebook: De schrijvende visser.
Twitter: @romkes3
Instagram: deschrijvendevisser
Het blijft een zware strijd , en daar kom je nooit meer vanaf , het zal nooit genoeg zijn , wat de visserman ook doet , ik weet nog van de tijd dat je binnenkwam en uit het raam van havenkantoor werd geroepen hoeveel kisten , en dat was het , onvoorstelbaar wat er intussen is gebeurd , ik mag het niet zeggen maar doe het toch , laat je eigen niet bestelen door die groene profeten , gooi niks weg want goed voedsel weggooien is ook kwaad doen , we hebben vroeger ook een grijze en een zwarte markt gehad , niemand zit daar op te wachten , maar de overheid dwingt je haast onwettige dingen te doen , heel veel wijsheid toegewenst en een goede reis maar weer
Bizar voor woorden inderdaad maat. De diverse organisaties die deze wet- en regelgeving bepalen komen volgens mij nagenoeg niet uit de visserij. Dat is in veel organisaties hetzelfde, er worden beslissingen genomen zonder de impact te bepalen. Realiseren zij zich bijvoorbeeld hoeveel tijd en geld het kost om hier als visser rekening mee te houden? Het ophalen van de netten, het sorteren, etc vertaalt zich in energie en arbeidsloon. Die verspilling kost de visserij behoorlijk veel geld. Maar de vraag is wat kunnen jullie er aan doen? Succes en sterkte in ieder geval!
ja van achter een bureel is het makkelijk te zeggen zo gaan we het doen en niets anders is op elk niveau en elke job ge moet erin staan wilt ge het weten de werkmannen/vrouwen zouden beter gehoord moeten worden of eens een week meegaan maar ja dan word men vuil he iedereen zou moeten kunnen spreken maar niemand luistert
In Brussel moeten ze eens goed gaan na denken.