Romantiek van een Visserman.

De zee is een wonder. Niet alleen onderwater waar wij vissersmannen rente meester van mogen zijn. Nee, boven water aan de oppervlakte is de zee een bewegende Monet die elke breedte graad zijn eigen schoonheid meevoert. Waar de meeste ‘landrotten’ zullen denken dat de zee alleen maar grauw is, waar wordt verwacht dat er alleen maar water te zien is, komt men bedrogen uit.

De zee is niet een stilleven, de zee is anders. De zee is water dat door de aderen van (ex)vissers stroomt. De zee heeft alle schoonheid die moeder natuur kan geven. Een blakke zee is haar schoonheid, woeste huizen hoge golven haar razernij als een moeder die haar ongehoorzame kinderen probeert te corrigeren.

Het gevoel voor de zee is moeilijk te omschrijven, je moet het zelf ervaren, zelf je ogen de kost willen geven om ze die schoonheid te kunnen laten zien. Veel vissers hoor je zeggen dat zij slecht weer ‘niks aan’ vinden. Dat is ook zo, ben ik het absoluut mee eens. Met slecht weer kan je als visser amper je werk doen, slecht slapen, niet normaal eten, laat staan een bezoekje aan toilet. Nee, slecht weer is voor de geest van de visserman een pijnpunt zoals een gespannen spier in de schouder. Het doet pijn, het blijft jankerig maar aan alles komt een einde.

Slecht weer brengt ook mooie taferelen met zich mee, al kunt u zich dat amper voorstellen! Wat te denken van de zeevogels zoals meeuwen en Jan Van Genten (laatst genoemde zie je alleen bij slecht weer). Zeevogels die met de kotter in de lucht mee dansen als ballerina’s. Wat te denken van de golven die in miljoenen water druppels kapot spatten op de boeg van de kotter. De wind die door de mastpoten en stagen heen jaagt en het jakkerende gierende geluid dat het met zich mee brengt. Het is niet te vergelijken met een herfstachtige hoosbui, met wind die door de bomen heen suist. Op zee is dat anders.

Mooi weer is als een parel, een glinsterende strakke blakke vlakke zee is als een biljartlaken. Een boeg die kalm als een mes door het water snijdt terwijl je rustig de netten achter je aan sleept is voor elke visserman ideaal. De verwerking van de vangst gaat dubbel zo snel, je kan normaal eten. Beter gezegd normaal leven. Voor vissers een ultiem genot wanneer zij niet thuis zijn. Vaak worden er foto’s gemaakt onder mooie weersomstandigheden, wat ook terecht is. Onder en opkomende zonnen is dan ook voer voor vissende hobby fotograven.

Voor sommige vissers is mooi weer een bonus op hun toch al zo mooie beroep. Wie kan er nou zeggen dat hij op een stoeltje aan dek lekker bruin wordt, en dat onder werk tijd?

Niets is zo veranderlijk als het weer, zelfs het getijde van de zee is constanter. Echter zal er een ding altijd blijven bestaan.

De romantiek van een visserman.