logo

Winst verdeling.

Wanneer je visserman bent is de vangst uiteraard het uiteindelijke doel waarom je naar zee gaat. Zoveel mogelijk vangen, liefst meer dan een ander, is dan haast ook een sport. Dat verduurzaming in de visserij, het ecologische aspect met de blik op de toekomst, op korte en vooral op lange termijn economische voordelen heeft is voor vissers mooi meegenomen. De uiteindelijke opbrengst van de vangst, min de onkosten, worden uiteindelijk verdeeld onder de bemanningsleden. Zie het maar als een communistische aangelegenheid. De grootste gedeelte van de netto besomming, iets meer dan de helft, gaat naar de eigenaar van het schip, het andere gedeelte is voor de vissers.

Op alle zeegaande schepen is het zo dat je krijgt betaald naar de rang die je draagt aan boord. Logischerwijze staat de kapitein altijd boven aan de loonlijst waarna de officieren en machinisten (ook in rangen verdeeld) volgen, waarna de lijst wordt afgesloten door koks en dekzwabbers.

Zoals het hoort in mijn ogen, de gene die aan op de top van de piramide staat heeft daar meestal jaren over gedaan om te komen. Ook heeft desbetreffende meestal meer papieren dan de zeevarende die ergens halverwege of onder aan is blijven steken.

Dat is dus waar het in de visserij anders ligt. Zodra je de schoolbanken heb verlaten heb je een papiertje op zak waarmee je jezelf tot visser mag rekenen deel je voor evenveel procente mee in de winst als een zeeopa. Ook deze diploma’s verschillen qua niveau, want met het laagste diploma mag je alleen op kleine vissersschepen schipperen in een zeer beperkt vaarwater maar wel weer op elke slag kotter als bemanningslid varen. Echter is er met het hoogst haalbare papiertje geen schip en zee te groot om op te varen en tevens te schipperen.

Zoals gezegd is het verdelen van de netto winst vergelijkbaar met een communistisch regime. Al heb je het laagste diploma, je krijgt evenveel toebedeeld als de gene die papieren heeft met hogere waarden. Tevens is het zo dat een broekie die net komt kijken hetzelfde loon krijgt als een zeeopa die bijna toe is aan zijn pensioen. Eigenlijk best wel gek, zoiets zal je niet in andere bedrijfstakken tegenkomen, toch?

Anderzijds is het logisch dat er gelijkwaardig verdeeld wordt. Iedereen moet bij dag en ontij zijn kooi uit, alle vissers moeten aan dek om vis te strippen, alle bemanningsleden zijn even lang van huis. Maar of iedereen, ongeacht leeftijd en hoogte van diploma’s even productief is, dat is een tweede.

Want die visser die elke dag wel één of meerdere keren een toiletbezoek brengt terwijl de rest staat te werken zal niet worden gekort op zijn loon. De paadjeslopers die standaard hun werk doen en niks extra’s toevoegen, krijgt dezelfde procenten als de visser die als verlengstuk aan dek van de schipper fungeert. Er zijn ook bemanningsleden die claimen dat zij elke trek als eerste aan dek staan. Zo zien zij dat of het waar is blijft een tweede, echter als je de eerste bent die in de kombuis terugkomt terwijl de rest van je collega’s, en dat gebeurd wel elke trek, nog aan het werk zijn doe je in mijn ogen al een stuk minder dan je collega’s. Het kan nog bonter als visser, wanneer je de wacht heb en moet sturen, eerst nog rustig koffiebonen gaat malen, uitgebreid een peuk rookt en in dubbel slowmotion, nadat hij nogmaals zijn blaas heeft leeg laten druppelen, pas naar de brug toe verdaagt. Zo zijn er legio voorbeelden, kleine details die tot grootste irritatie leiden. En dit is nog maar de top van de ijsberg.

Vis moet verwerkt worden, het liefst zo snel mogelijk. Alle bemanningsleden dragen hier hun steentje aan bij waardoor je zou verwachten dat een ieder op volle snelheid aan de arbeid is. Toch zijn er vissers die met een lage frequentie hun vis strippen terwijl de vissers rond om hem het dubbele, of zelfs driedubbele, aan vis kunnen verwerken in dezelfde tijd. Vissers die het liefst zo weinig mogelijk doen voor veel, krijgen dus evenveel als vissers die meer werk verzetten in principe voor minder. Het zijn uitgekookte robotjes die altijd, op een voor hun, goede plek gaan staan en ervoor zorgen dat hun arbeidsintensiviteit zo laag blijft dat het zweet binnenshuids blijft. Zij lopen er het liefst nog mee te koop dat zij een zwaar beroep hebben, weten het altijd beter, vertellen het liefst aan wie het wil horen wat voor ontberingen zij moeten doorstaan maar zullen altijd vergeten te vermelden dat hun collega’s dertig slagen om en over hun heen lopen. Ze worden gedoogd door collega vissermannen maar zijn absoluut niet geliefd. Een goede machinst, rechterhand aan dek, of zelfs een sterrenchefkok hebben veel meer waarde dan een vissers met lakse, uitgekookte, luie instelling.

Vroeger, toen er nog een overschot aan vissers was en een tekort aan kotters om dit overschot op te vullen, werd je simpel weg aan de kant geschoven wanneer jij niet even hard werkte als je mede vissers. ‘Voor jou tien anderen.’ Vandaag de dag zijn eigenaren blij als zij nog een ploeg aan bemanningsleden kunnen krijgen. Tja, tijden veranderen, zo is het communisme ook een vorm van geschiedenis aan het worden. Dus waarom zullen vissers dan ook niet op deze manier met de tijd meegaan?

Meer weten over het vissersleven?

Facebook: Martijn van den Berg

Twitter: @romkes3

Instagram: deschrijvendevisser

YouTube: deschrijvendevisser

www.vissersvoorvrijzee.nl

2 thoughts on “Winst verdeling.”

  1. Martin ,ik heb je bericht diverse malen herlezen.Tot mijn spijt weet ik niet wat ik hiermee kan.Je berichtgeving komt over als frustratie ,terwijl ik altijd op zijn Katwijks te horen krijg,aan boord zijn wij 1. Teamgeest en gaan en kameraadschap voor elkaar. Sorry !! Graag commentaar dat ik het fout zie.

Laat een antwoord achter aan A.Wanrooij Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Webservice door: TexelOnline.com