logo

Category Archives: Mijn Blog

Plofvis.

Op het moment dat ik dit schrijf is het prachtig mooi weer op zee. Misschien wel tropisch, er staat geen golfje, de lucht is helder blauw. De groenblauwe schone heldere zee, weerkaatst het zonnetje die hoog boven ons straalt. Het is een fascinerend gewaarwording, elke keer weer.

2016-07-07_004225[1]

Onder dat groene water ligt onze prooi,  die zelf net zoals ons jager is, te wachten opdat hij wat kan vangen om te eten. Onze prooi heet tong, (tevens zijn wij ook blij wanneer wij zijn verschillende soorten andere vriendjes vangen)  hij leeft in grote getale, op verschillende dieptes, meestal in de grond waar voor hem veel lekkers te smikkelen is en waar een visser veel riscio loopt op kapotte netten. Tong denkt niet na over wat hij doet maar handelt puur op zijn instinct.

Wij vissers, oftewel de jagers, proberen dit heerlijke smeuïge grijsbruine visje te vangen met onze ultra duurzame pulswing. Wanneer hij ligt te rusten in het zand of de modder van de Noordzee slaan wij toe. De tong voelt hier niets van wanneer hij wordt opgeschrokken uit het zand door het kleine elektrische schokje.

Het is de meest diervriendelijke manier om zo’n prachtig beestje te vangen. Hij stikt niet in ons net, hij wordt niet opgejaagd door stofwolken en hij krijgt geen klap op de kop van een dikke ketting. Beter kan haast niet wanneer je weet dat de Tong in puur en zuiver schoon zeewater rond zwemt, waar hij alle ruimte krijgt die hij nodig heeft. Kortom, maak kennis met de vrije uitzwem Bio-tong.

Die verrukkelijk smakende Bio-tong heeft een concurrent. Niet eentje die direct bij hem in de zee leeft maar hemelsbreed 10.000 km verder op rond zwemt, onder hele andere omstandigheden dan de Bio-tong. Ze kunnen elkaar niet eens, de Bio-tong weet niets van concurrent totdat ze, naast elkaar, gefileerd en verpakt in de schappen van de viswinkel of supermarkt liggen. Die concurrent van de Bio-tong heet duurzame Pangasius.

Het gekke, nogal lelijk ogende beest, leeft in de Mekong. Een 5000 km lange rivier die dwars door de regenwouden van Vietnam, Laos, Cambodja en China heen loopt. De Mekong is langer dan Europa’s langste rivier, de Wolga. Aan de Aziatische rivier wonen veel meer mensen dan aan zijn Europese tegenligger. Feitjes die allemaal op het Internet gemakkelijk te vinden zijn.
De grote lengte van de rivier zou geen probleem moeten qua leefruimte voor de Pangasius, hij heeft immers genoeg ruimte om rond te zwemmen in het lekkere troebele vergiftigde water van de Mekong.

2016-07-07_005414[1]

De Vietnamese mede aardbewoner denkt daar heel anders over. Ook zij waren ooit jager, ook zij probeerde op een zo goed mogelijke manier hun prooi te vangen. Alleen was die manier voor hun niet goed genoeg. De heren of dames uit Vietnam kwamen er achter dat hun geliefde vis, gekweekt kon worden in grote getale. Het enige wat zij daarvoor hoefde te doen was een kwekerij aan te leggen in de Mekong, die later als paddestoelen uit de grond werden gestampt

Om het simpel en kort te houden, gooide de Vietnamese daar een aantal Panga’s in en de rest ging bijna vanzelf. Alleen was dat niet goed genoeg voor de Vietnamees. De vissen die Vietnamese kweekte groeide niet snel genoeg, zo vond men, waardoor zij extracten en hormonen begon toe te dienen, net zolang totdat met de juiste had gevonden.
Die hormonen vonden ze dan ook en wat voor een.
Een hormoonextract, dat wordt geproduceerd door een Chinezen fabrikant, uit gedehydradeerde zwangere vrouwen urine. Wanneer dit goedje bij een vrouwtjes Panga wordt geïnjecteerd groeit deze sneller en als cadeautje legt het ook nog eens sneller eitjes. Ik zal maar zo zeggen, ‘Die Vietnamese kunnen dus meer dan alleen maar verrekte lekkere loempia’s bakken.’

Er is nog meer, veel meer. Het grootste gedeelte van een ijsberg is onderwater en dat is bij Pangasius hetzelfde verhaal. Ooit wel eens gehoord van de kankerverwekkende stoffen PCB oftewel Polychloorbifenyl. Of DDT, wat staat voor Dichloordifenyltrichloorthaan. Wat te denken van de CHL, Hydrogeen Chloride. Moet ik de HCH of HCB nog toe lichten? Al deze stoffen worden in open rioolwater gemeten.

(Als u niet weet wat voor stoffen het zijn zoek het dan even op via Google, u zal versteld staan.)

Een open riool? Dat is de Mekong eigenlijk, een stront sloot! In Vietnam of de andere landen waar de rivier doorheen glijdt zijn de regels over afwatering nog niet zo streng vergeleken bij ons in Europa. Dan heb ik het nog niet eens over het lood dat wordt aangetroffen in de Mekong of de poep van de Pangasius die zij in grote getale uit kakken.

In een bassin van 100 vierkante meter, met een diepte van 5 meter, wordt zoveel gepoept dat de diepte van het  bassin binnen een maand minder is geworden met een meter. De hoeveelheid slib die wordt geproduceerd door de Pangasius, die wel 3 meter lang kan worden, is dus gewoon enorm. Daarbij komt ook nog eens een groot verschil tussen onze verse Bio-tong en de Pangasius. De laatst genoemde heeft in het merendeel van de kwekerijen maar een leef ruimte hebben van 0.76 kubieke meter per vis. Helemaal niets vergeleken bij de vrije uitzwem ruimte die een tong heeft in de Noordzee.

De hoeveelheid slib waar ik het net over had is niet alleen enorm veel, het is een dodelijke hoeveelheid voor de vis. Maar de Vietnamees zou de Vietnamees niet zijn als ook hij daar geen oplossing voor zou hebben. Om te voorkomen dat de beestjes ziek worden of doodgaan worden de vissen gevoerd met antibiotica. Toen ze daar mee begonnen ging dat goed, na verloop van jaren is de Pangasius daar resistent voor geworden. Met andere woorden, er zitten genoeg ziekte kiemen in de Panga filets die ook nog eens, nadat ze zijn gefileerd, worden geïnjecteerd met pentanatriumtrifosfaatoplossing.
Deze bedraagt 10 tot 20 % van het gewicht van de Pangasius filet waardoor hij zwaarder wordt en ook nog eens langer houdbaar blijft.
Echt waar, die Vietnamese vis kwekers zijn zo gek nog niet en hebben het beste met ons voor om zulke lekker chemische stofjes aan de kostelijke filets toe te voegen.

Ik kan nog verder gaan met het opsommen van chemische stoffen die worden aangetroffen in de Mekong. Dat laat ik achter wegen want de Vietnamees kan er ook niets aan doen dat hij tussen ’65 en ’75 werd bekogeld met giftige stoffen als ‘Agent Orange of Agent Green.’
Ook al stroomt er op hoge snelheid nog zoveel water door de kweek kooien heen op de Mekong. Chemische stoffen zullen altijd in het water en bodem blijven zitten zolang er Aziatische poep en andere stoffen, via het riool in de Mekong blijven stromen.

Die Panga is eigenlijk maar een luie vis die wordt gevoerd. Die niet hoeft te jagen op zijn prooi. Die ‘duurzaam’ in zijn kooitje wacht totdat hij wordt gedood, geïnjecteerd, gefileerd, getransporteerd en opgegeten wordt.
De Panga is dus een totaal ander beest dan onze duurzame Bio-tong.
Helaas voor de Nederlandse visser is de Pangasius de meest gegeten vis wereld wijd.
Met name omdat hij zo goedkoop is maar ook omdat zijn smaak ‘Neutraal’ is.

Neutraal? Dat betekent dat jezelf kruiden of sauzen bij de Panga moet eten od toevoegen om hem lekker te krijgen.
Gekkigheid die bij duurzame gevangen Bio-tong absoluut niet nodig is.
Met kruiden en sauzen maak je letterlijk stront vis smakelijk! Een wereld van verschil dus tussen de Bio-tong en de Pangasius.

Het is zelfs te triest voor woorden dat zieken- en verpleeghuizen zulke volgekwakte vis voorschotelen aan zieken en ouderen.
Mijn oma die helaas is overleden aan kanker kreeg te horen van de oncoloog dat zij veel vis moest eten, daardoor zou ze sterker worden omdat in vis veel goede stoffen zaten. Mijn oma vertelde toen dat haar arts, haar had geadviseerd om  veel Pangasius moest eten. Dat was tenminste goedkoop en makkelijk bereidbaar.
Helaas is deze arts ook maar een mens die fouten maakt, maar hoe kan je in vredesnaam een vrouw met kanker een vis, die in een strontsloot vol met kankerverwekkende stoffen is opgegroeid, voorschotelen.

Dan hebben we nog stichting Wakker dier. Die letterlijk nog wakker moet worden. Wakker dier pleit tegen plofkippen of kiloknallers, in principe geen slecht idee maar waarom begint die gesponsorde stichting geen acties tegen die plofvis uit Vietnam. Waarschijnlijk omdat ze gesponserd worden door bedrijven die, die over heerlijke plofvis importeren. Het is speculeren maar ergens wel erg logisch. Trouwens, de directeur van de  stichting heeft een normaler inkomen dan de meeste bestuursvoorzitters, circa € 2.648,- netto per maand, wat mij dus eerlijk gezegd mee valt.

Deze week zat ik een blog te lezen over de top kwaliteit van Pangasius. Als je niets over vis zou weten zou je het verhaal direct geloven. Aan het einde van het verhaal kwam de clue.
De meneer die de blog had geschreven had het uit opdracht gedaan van de grootste Pangasius importeur van Nederland.  Queens products uit Varsseveld. Juist…. Zo kan ik ook een blog schrijven die het waarheidsgehalte heeft van een roddelblad.

2016-07-07_005523[1]
Bron: http://www.foodlog.nl

Nu komt mijn clue, het punt waar ik al de hele tijd naar toe wil.
Als je dit stuk heb gelezen en je staat voor de visschappen in een supermarkt. Welke vis kies je dan?
De goedkope plofvis met gratis chemische stoffen of kies je de duurzame vrij uitzwem Bio-tong uit de Noordzee?
Ik weet het wel, zonder dat ik gesponserd word door derde, geef mij maar die heerlijke Noordzee tong.

facebook

Webservice door: TexelOnline.com