Goedlachs rijdt hij elke vrijdag over de haven, in zijn witte opmerkelijke beplakte bus is alleen hij al een opvallend tafereel. Hij is de bevoorrader van bijna alle Texelse kotters, de vreugd van de meeste scheepskoken. Zonder hem zou boodschappen doen een verhaal apart zijn.

Ik heb het over de kruidenier, de hofleverancier van de Texelsevloot. Het maakt hem niet uit wat de weersomstandigheden zijn, of het vroeg in de ochtend is of laat in de middag, de kruidenier staat dag en nacht klaar voor onze boodschappen.

Het ritueel gaat als volgt in zijn werk.
Op vrijdag ochtend, wanneer de haven van Oudeschild er nog zo goed als verlaten bij ligt, als er nog maar een paar kotters liggen aangemeerd, komt de kruidenier al in zijn bestelbus aan gescheurd. Meestal doet hij zijn eerste ronde ver voordat zijn supermarkt de deuren opent. De kruidenier rijdt, zodra hij de haven op komt, direct naar de eerste de beste kotter toe die hij aan de kade ziet liggen. Uiteraard moet het wel een klant van hem zijn want hij rijdt gewoon door naar de volgende schip.
Ben je wel klant van de beste man dan stopt hij met zijn busje voor je kotter en stapt al lachend uit.

Met zijn vrolijke glimlach groet hij iedereen die begroet wil worden. Maakt hij een praatje over de afgelopen visreis met de bemanning of hoe het weer is geweest.
Snel zoekt hij de kok op die ergens in de kombuis rond zwerft omdat die nog druk bezig is met de afwas of het schoonmaken van de verblijven. Ook daar houdt de kruidenier even stil, maakt een kort praatje en vertrekt wanneer hij de boodschappenlijst in ontvangst heeft genomen.

Voordat hij van boord stap groet hij nog even iedereen, stapt vervolgens in zijn busje en rijdt naar de volgende kotter om daar weer precies hetzelfde ritueelte uit te voeren. Wanneer de kruidenier bij zijn klanten de boodschappenlijsten in ontvangst heeft genomen keert hij terug naar zijn supermarkt om de wensen van de vissers te vervullen.

De vissermannen gaan verder met het nakijken van de netten of het onderhoud aan het schip, terwijl de kruidenier een paar honderd meter verder op bezig is om de bestellingen  klaar te maken voor een nieuwe visreis.  Voor je het weet is de altijd vrolijke kruidenier weer op de haven terug gekeerd, dit keer rijdt hij zachtjes. Zijn bestelbus is zwaar beladen, zijn achterste wielen hebben het zwaar te verduren van het gewicht. Zijn koplampen schijnen omhoog en de uitlaat van de bus gaat bijna over de stenen heen van de kade. De motor van het busje moet flink zijn werk doen maar de kruidenier redt het om op de haven te komen met alle boodschappen.

De beste man stopt bij zijn klant, stapt uit zijn bus en begint uit te laden. Dan begint voor hem een klus waar aan je kan zien dat hij er moeite mee heeft. De boodschappen aan boord zetten. Het liefst wil de supermarkt eigenaar met de boodschappen in zijn handen aan boord springen. Een klus wat hem nog nooit gelukt is.

Als een kind van vijf die een snoepje wilt kijkt hij naar de vissers. De kruidenier zijn boodschappen staan nog op de kant en zijn pas afgeleverd wanneer die aan dek staan.  Ergens moet hij hopen dat hij automatisch geholpen wordt, een illusie die altijd een droom van hem zou moeten blijven. Elke week moet hij weer vragen of iemand zijn boodschappen aanneemt. Wanneer de enorme lading van vijf á zes groente kratten gevuld met levensgoederen aan boord staat is de taak van de kruidenier vervult, er moet een last van zijn schouders afvallen nu hij geholpen is en van zijn taak is verlost. Even houdt de beste vent nog een praatje over de boodschappen, de toeristen op de haven of over iets waar hij niet veel verstand van heeft, voetbal.

De supermarkt eigenaar stapt in zijn bus, waarvan de uitlaat weer wat hoger boven de straat is komen te hangen, om zijn ritueel bij de volgende kotter uit te voeren. Zo rijdt meerdere malen per dag over de haven om zijn taak tot in precisie uit te voeren. Wanneer er een kotter voor de middag nog niet in de haven van Oudeschild is aangekomen wordt daarvan de kok gewoon opgebeld of een bericht gestuurd via WhatsApp om te vragen waar men blijft.

Sommige koks sturen gewoon een foto van de bestelling met hun telefoon door naar de kruidenier. Hierbij wordt dan de tijd aangegeven van de verwachte aankomst op Texel. Nog voordat de motor van de kotter stil staat, staan de bestellingen dankzij de supermarktboer al aan boord. Super service van de eerste orde kan je het wel noemen. Zelfs als er niemand aan boord is zet hij de boodschappen op zijn goede plek in de koelkast of opberg rekken.

Helaas voor de beste man, hoe hij ook zijn best doet, krijgt hij vaak genoeg de schuld van iets waar hij niks aan kan doen. Vaak zijn er koks op vissersschepen die wel eens iets vergeten te bestellen. Even terug gaan naar een haven om wc papier of brood te halen is geen optie maar gelukkig had een kok, waar ik ooit mee had gevaren, daar een perfect excuses voor.
‘Ik heb het wel besteld maar niet gekregen.’ Was zijn antwoordt op de vraag waar het desbetreffende product was gebleven. Tja, maak dat de kat wijs, net of wij aan de top service van de kruidenier twijfelen.

Dus beste kruidenier, bedankt voor je geweldige service.