Vele vissers zullen op zee niet veel aan haar denken, toch hebben ze er allemaal eentje, of koesteren zij die in liefdevolle herinneringen. Vissersmoeders, de verzorgster van elke visserman in zijn jonge jaren. De vrouw die een aspirant visser gedragen heeft, verzorgde met haar ziel en zaligheid totdat zij die moest afstaan aan de zee.
Vissersmoeders zijn veelal zelf dochter geweest van een visser of zijn getrouwd met een visser. Het vissersleven blijft een generatie op generatie beroep waarbij de moeders de stille krachten achter eeuwenoude familiebedrijven zijn.
Vissersmoeders moeten ooit hun zoons los laten, ook al blijft het hun kind. Toch zullen zij voor hun jongentjes willen zorgen. Willen zij de spinhaker zijn die voor extra meewind zorgt. De loefzijde die hun vissertjes uit de wind houdt.
Vissersmoeders hebben de zorgen, het gevoel tussen de oren die zij al ver voor de geboorte van hun visserszoon hebben gekregen. Het waken over hun kind bij onraad, een veilige thuishaven voor als hij deze nodig heeft. Zij willen de vuurtoren zijn die hun zoons naar de veilige haven begeleid. De boeg die het water aan de kant duwt zodat hun kroost een makkelijkere doorvaart heeft.
Deze vissersmoeders zullen slapeloze nachten hebben als zij de kracht van een andere moeder, die van moeder natuur, langs hun slaapkamerraam horen zuisen. Wanneer de regen tegen de ramen plenst, de donder de stilte van de nacht doet verdwijnen. Zij zullen alleen maar liggen piekeren of alles wel oké is aan boord van dat notendopje, die ergens ver weg op de, voor haar zo onbekende, Noordzee rond dobbert.
Vissersmoeders zullen de extra zorgen voelen mer slecht weer die normaal elke moeder heeft bij de eerste doorkomst van een babytandje alleen dan in het kwadraat. Ook al zijn hun jongens zelf al volwassen mannen, zij kunnen alleen maar op hun moederinstinct kunnen vertrouwen, niet wetend wat er op die gure zee gebeurt. ‘Het komt allemaal wel goed.’ Is wat zij zichzelf voor zullen houden, wantrouwend of zij het ditmaal wel bij het rechte einde heeft.
Vissersmoeders zullen ook trots zijn op hun zoons. Hun jongens die slapeloze nachten hebben omdat zij geld bij elkaar verzamelen voor hun gezin, haar nageslacht. Die moeders zijn trots op hun zoons omdat zij keihard werken, zeeën als huizen zo hoog trotseren. Genoegdoenend kijken zij mee over zoons schouders wat hij allemaal presteert.
Vissersmoeders houden een oogje in het zeil zoals een AID’er de vissers in de gaten houdt. Internet en app’s speuren zij af om te kijken waar hun zoons uithangen. Gaat alles goed, is het mooi weer. Dan hoor je ze niet. Word het slecht weer en vertrouwen zij het niet, proberen ze in te grijpen. Grip op de situatie te krijgen.
Zonder Vissersmoeders geen visserszoons. Goede vissersmoeders zijn als geheimen visbestekken van de visserman, goudwaard, onbetaalbaar! Helaas voor vissersmoeders zullen zij nooit op de eerste plaats komen te staan van hun zoons. Ook daarvoor ben je moeder. Want een vissersvrouw komt altijd op de eerste plaats en héél ver daarna ergens op de horizon daar, tja. Sorry ma.
Meer weten over het vissersleven? U kunt mij volgen op social media via,
- Facebook: Martijn van den Berg (de schrijvende visser)
- Twitter: @romkes3
- Instagram: deschrijvendevisser
- Of vraag op deze site de nieuwsbrief aan.