logo

All posts by Martijn

Vrijheid.

Wat is toch het gevoel van vrijheid die een visser op zee ervaart? Mensen van de vaste wal stellen vaak soortgelijke vragen aan vissermannen. Zij kunnen het als landrot niet voorstellen hoe het is om zeebenen te hebben, hoe het voelt om niets anders dan ruimte en water om je heen te zien. Wat nou precies dat vrije gevoel inhoud van het visserleven?

Een visserman voelt zich inderdaad vrij op het zeewater, zo ervaar ik het althans. Je zit op een robuuste kotter, niet langer dan 45 meter, waar je niet zomaar af kan stappen en toch voel je een bepaalde vrijheid. Dat is uiterst gek, je zou eerder zeggen dat je een opgesloten gevoel zou krijgen zoals een gedetineerden in zijn cel in de bajes. Je kan en mag niet van boord afstappen, je kan eigenlijk geen kant op. Pas wanneer de meertrossen om de bolders heen zijn geslagen aan het einde van de visweek kan je van het schip af. Het moment dat je de kade op kan lopen en er juist een gevoel van vrijheid in je moeten loskomen. Niets is minder waar, een visser voelt zich pas vrij op het zoute water, juist wanneer er niets anders om hem heen is dan de zee.

Op volle zee zie je niets anders dan water, juist dat gene is een stimulans voor dat vrije gevoel. Het geeft je het idee dat je alle kanten op kan omdat er niets is dat hem de wegversperd. Er is geen boom die een schaduw werpt over je heen, geen flatgebouw die de zon tegenhoudt. Er is geen drukte van andere mensen, geen eindeloze file die de wegversperd. Er zijn geen andere mensen, uitgezonderd collega vissers en zeevarende, die wat van je moeten of voor de voeten van je lopen. Het vrijheidsgevoel kan aan niets tippen, zelfs een afgezonderd verblijf ergens in de rimboe aan de andere kant van de wereld ergens lijkt bij lange na niet op die vrijheid die de zee geeft.

Vroeger moet dat gevoel van vrijheid veel groter zijn geweest. De tijd dat er nog geen boortoren op zee te bekenen was. Decennia terug, ver voordat de eerst windmolenpaal de Noordzee bodem in werd geheid. De tijd dat men nog kon vissen waar men wilde vissen zonder dat de controle diensten 24/7 met je meekeken waar je opdat moment verbleef. De tijd dat men nog niet eens nadacht over onderzoeksgebieden of natuurreservaten. Het is de tijd ver voor mij en mijn generatie genoten, maar de verhalen zijn ons allemaal wel bekend. 

Maar waar valt dat gevoel van vrijheid nou mee te vergelijken voor iemand die nooit naar zee gaat? Vergelijk die vrijheid als de eerste keer zoenen met een vrouw. Of het bevalt je wel of gewoon totaal niet. Zo is het ook met de vrijheid op zee. Je voelt het wel, of je zal het nooit voelen. 

Zie het gevoel van vrijheid op zee, als je ervan houdt, als het opsteken van een sigaret. Het goede gevoel van de nicotine die je telkens weer krijgt is hetzelfde als het gevoel van vrijheid op zee die je wil blijven voelen. Zodra je voorgoed bent gestopt met roken zal je altijd het verslavende gevoel van die sigaret voelen. Zodra je met pensioen bent als visserman zal je blijven weten hoe dat gevoel van vrijheid op zee is. 

Tegenwoordig mag je nergens meer roken, op steeds meer plekken word het aan banden gelegd, voor je het weet mag het zelfs niet meer in je eigen achtertuin of balkon. Telkens weer worden er nieuwe regeltjes verzonnen die het roken onplezieriger maken. Ook worden er wetgevingen doorgevoerd die de verkoop sigaretten bemoeilijkt. Er wordt reclame gemaakt dat het slecht is en de overheid doet er alles aan om mensen op de goede manier te hersenspoelen tegen roken.

Ik ga nu het roken niet verheerlijken, het is en het blijft slecht voor je, eigenlijk is er niets positiefs te vinden aan roken. Alles wat ik net opnoem geeft misschien wel de juiste vergelijking met de vrijheid van de visserman. 

Tegenwoordig mag je op steeds minder plekken vissen, is het ene verboden gebied doorgevoerd door de regering, is het volgende windmolenpark alweer in aantocht. Is er net een nieuwe regel gekomen voor de vissers hun visnetten, komt de discardban, babyvissenmoord, er als kers op de taart nog even bovenop. Dat is nog niet alles, van alle windrichtingen worden er leugens verteld over de visserij, de visstand zou niet goed zijn, vissers zijn niet humaan maar beesten, gewetenloze killers zonder gevoel. Alles wordt er aan gedaan om visserij aan banden te leggen netzoals het roken.  

Er is alleen een groot verschil, een verschil dat onoverbrugbaar is. Roken is uiterst slecht voor de gezondheid, dodelijk. Terecht dat er iets aan wordt gedaan. Maar waarom wordt de visserman tegen gewerkt? Waarom worden er telkens weer regels toegevoegd aan de toch al zo strenge regelgeving? Waarom wordt de visser zijn vrijheid afgepakt?
Vrijheid van een visser is gewoon iets onbeschrijfbaars, een gevoel dat eigenlijk nergens mee te vergelijken is. Het vissersleven is gewoon anders. Prioriteiten veranderen, slaap ritme wordt onregelmatig, nieuws en actualiteiten wordt een abstract idee evenals de warmte van je eigen bed. Het is een avontuur, tussen man en natuur, iedere dag weer. Waar je als mens respect voor krijgt de zee, waar je jezelf nietig voelt bij de kracht bij zijn kracht. De spanning is groot, wat zal er in het net zitten? Iedere trek weer, dag in dag uit, elke week. Vissers verlangen er naar als ze een aantal weken thuis zijn. De zee trekt aan je.

De vrijheid die de visserman op zee ervaart is gewoon positief verslavend!

Heeft u Twitter? Volg dan vooral @dirkkraakbra7 !! Dirk laat deze week zien hoe het vissersleven is. Vanaf het moment van uitvaren totdat de vis wordt verhandeld in de afslag. Zeker de moeite waard! 

Nog meer weten over het vissersleven? U kunt mij volgen op social media via,

  • Facebook: Martijn van den Berg (de schrijvende visser)
  • Twitter: @romkes3
  • Instagram: deschrijvendevisser
  • Of vraag op deze site de nieuwsbrief aan.


    Steun EMK in de strijd tegen de oneerlijke discardban, windmolens en natuurgebieden.

    Twitter : @EMK2017 

    Facebook : EMKvissers 

    Webservice door: TexelOnline.com