De aanloop naar Kerst is voor de visserman een spannende tijd. Vlak voor kerst wordt er besloten hoe de quotum verdeling voor het aankomende jaar uitvalt. Jarenlang waren het dagen waarbij vissers enkel maar konden hopen dat de het inkorten van de quotums mee zou vallen.
Vandaag de dag is dat anders. Rijkhalzend maar met argusogen wordt er met spanning afgewacht hoe hoog de veruimingen zullen zijn. De visstand is immers de laatste jaren explosief gegroeid wat ook niet onopgemerkt is gebleven bij de biologen van ICES. Het resultaat dit jaar was redelijk positief, toch voor sommige soorten absoluut te kort.
Voor vissers is dit goed nieuws, zie de tabel hierboven, veruiming betekend meer vis mogen vangen wat automatische meer inkomsten betekend. Nog belangrijker, vissers hoeven minder snel marktwaardige vis terug te zetten overboord. Wat absoluut het meeste genoegdoening geeft is dat er dit jaar weer een lange neus getrokken kan worden naar de ‘groene goede doelen clubjes’. Clubjes die moord en brand blijven schreeuwen dat er geen vis meer rond zwemt in de Noordzee, clubjes die elk jaar in herhaling vallen door te melden dat de Nederlandse vissermannen, met hun dodelijke sleepnetten, de zee hebben leeg gevist. Het wordt zovaak geroepen dat het bijna lachwekkend begint te worden.
Het zijn de mannen en, vrouwen die jaren achtereenvolgens succesvol hebben gelobbeyd voor vangstbeperkingen. Alsof het verklikkende kindjes zijn wezen zij met trots de vissers aan als schuldige voor de slechte visstanden. Hiermee lieten zij gelijk weg waar zij zelf, de groene goede doelen clubjes, de fout in zijn gegaan. Waarom mogen boeren wel hun land bemesten terwijl bewezen is dat het gecontroleerd fosfaat in zee laten lopen goed voor de visstand is? Om maar één, van de zovele, voorbeelden te geven
Vissers ontkennen niet dat de standen slecht waren maar blijven wel realistisch. Activisten blijven in het verleden hangen en gebruiken dat tegen de visserij. Gelukkig zijn vissers praktijk mensen die snappen dat visvangsten zomaar kunnen veranderen. Bij het kenteren van het tij bijvoorbeeld of het draaien van de wind. Vissers zijn gewone gezinsmannen die van visvangen een studie hebben gemaakt zonder dat zij daarvoor enige vorm van erkenning krijgen. Nee, erkenning is er niet, vissers worden het liefst zwart gemaakt.
Voor de ‘goede groene doelen clubjes’ blijven vangst verruimingen een doorn in het oog. Je zou haast zeggen dat juist hun blij zullen zijn met de gezonde visstand. Dat zij een keer gaan toegeven dat de visstanden super zijn, maar nee. Vissers blijven het mikpunt van kritiek ook al gaat het met het leven in de Noordzee nog zo goed.
De visserij is en blijft in Nederland een grote onbekende waardoor je makkelijk fabeltjes kan vertellen aan onwetende burgers. De manier om nieuwe leden te werven voor extra centjes. De viswijzer is een project van het Wereld natuurfonds en stichting de Noordzee en tevens een klein voorbeeld van goede doelen die over de rug van de hardwerkende visserman geld probeert binnen te halen. Holleeder is ooit veroordeeld voor afpersing en oplichting, dat van goede doelen, die leugens verspreid, wordt gerechtvaardigd. De wereld zit maar scheef in elkaar…..
De viswijzer is zoiets, om maar een klein voorbeeld te geven. Deze zal altijd, met een subjectief eigengereid oog, negatief blijven over visstanden. Deze viswijzer heeft liever dat u Tilapia eet, vis dat is vol gepropt met antibiotica en vervolgens met zware jumbojets wordt over gevlogen, erg duurzaam hoor.
Moeder van de Viswijzer, Mevrouw Absil zit nu huilend in haar stoel, afvragend waarom vissers 10 % meer Tarbot en Griet mogen vangen het aankomende jaar. Volgens haar moeten vissers het maar kunnen aantonen dat het gerechtvaardigd is dat het quotum omhoog is gegaan. Fraulein Absil is duidelijk niet goed geïnformeerd over de hoge vangsten van Tarbot en Griet. Nee, de beste dame wil de vangstgegevens zwart op wit op papier zien, het liefst van afgestudeerden.
Wat Madam Absil vergeet te melden is dat de voorgaande drie jaren het quotum in totaal met 30% is ingekrimpt. Deze krimp is gemaakt op basis van fabels, niet door die bestandopname waar mevrouw Absil het over heeft op social media. Waarom zal het bestand van Tarbot en Griet niet groeien terwijl alle andere platvis soorten dat wel doen?
Wat mevrouw ook vergeet is dat wij vissers al jaren mee werken aan bestandopnames. Vissers wegen aan boord hun vangsten maar geven ook aan hoeveel geslachtsrijpe vis weer hun vrijheid terug krijgt, ooit gehoord van het F-project mevrouw Absil? Mevrouw Absil laat dus details weg om haar eigen hachje en dat van haar viswijzertje te redden.
Mevrouw Absil had gisteren in Rotterdam aanwezig moeten zijn toen EMK vissers Tarbot en Schol gingen bakken voor dak en thuisloze. Vijfhonderd mensen uit de put van onze maatschappij genoten van een heerlijke vis maaltijd. Onder die vijfhonderd mensen behoorde, gelukkig voor haar, niet mevrouw Absil. Zolang die haar baantje heeft in de vorm van leugen verteller van ‘de Vismiswijzer’ hoeft zij niet aan te schuiven voor een gratis maaltijd.
Vrolijk kerstfeest Christien Absil, ik eet met kerst nog een lekker stukje Tarbot, eet je mee? Hoe meer zielen hoe meer vreugd, is dat niet een mooie kerst gedachte? Dan kan ik u wat bijbrengen over de praktijk en de realiteit van de Noordzee. Want met die schrale quotum verhoging van 10 % voor Tarbot en Griet, hebben we volgend jaar weer hetzelfde probleem.
Volgt u mij al via de social media? Dat kan via,
- Facebook: Martijn van den Berg (de schrijvende visser )
- Twitter: @romkes3
- Instagram: deschrijvendevisser