Atol

Met argwaan las ik een column in de Trouw over een nieuw energie plan. Als je nog niet misselijk was, dan werd je dat wel van dit snode plannetje.

Kort samen gevat komt het op het volgende neer. De initiatief nemers, namen worden niet genoemd, willen een atol aanleggen voor de Zeeuwse kust met nieuw ontwikkelde batterijen die op zeewater hun werking doen. Die batterijen zijn een nieuwe ontwikkeling, duurzaam en innovatief en een winst voor wanneer het niet waait (wind energie) of de zon niet schijnt (zonnepanelen). Oftewel een back up bij een ‘duckelflaute’ dag. Dat is nog niet alles, nee hoor. Op de rand van de atol worden duinen aangelegd, hoge duinen, dit om te voorkomen dat met een westerstorm de kracht van de zee deze batterijen kan slopen. Die batterijen die dus in het gat binnen de duinen liggen. Niet alleen zijn die duinen goed voor de vogels die hier kunnen gaan rusten en broeden. Nee voor vissen is het en warm welkom. Want tja, een leek zal denken: “Waar niet meer commercieel gevist kan worden zal vissen goed kunnen gedijen.” Een extra beschermd gebied dus!

Dat de initiatiefnemers en hun kompanen een mooi groen verhaal voor schotelen is duidelijk. Eigenlijk is het een standaard fabeltje dat word verteld aan de niet wetende Nederlander.
Vergelijkingen met stuwdammen in Noorwegen worden gemaakt om het verhaal kracht bij te kunnen zetten. Dat niet alleen, nee, voordat de eerste batterijatol is aangelegd worden al meerdere plekken aangewezen waar nog wel eens een paar van deze batterijatols ‘kunnen’ worden aangelegd. De column van Vincent van Zon staat dan ook vol met ‘mogelijke’ voordelen die aan deze nieuwe innovatie kunnen worden toegewezen.

Weet je wat nou zo jammer is, het is water naar de zee brengen. Af en toe word je helemaal gek van zulke kolder. Columns en artikelen die gaan over ‘nieuw natuur’ over duurzaamheid en innovatie. Man, hou toch eens een keer op met de voordelen beschrijven van iets wat geen voordeel kan zijn vóór de natuur!
Want denk eens na, een atol is een eiland op een subtropische oord waar de meeste Nederlanders alleen maar van kunnen dromen om ooit naar toe te kunnen gaan. Een atol is niet door de mens aangelegd, nee die is ontstaan. Alle dieren die daar leven zijn er niet naar toe verhuisd omdat het moest. Nee, die beestjes leven daar omdat het simpel weg gewoon zo is. Het is de natuur, het ius hun instinct in daar te gaan leven. Je kan geen vogeltje dwingen om in een duin te gaan broeden terwijl er op een steenworp afstand meerdere zeewaterbatterijen liggen te gloeien.
Denk je nou echt dat er een vis is die een atol in zwemt omdat hij daar beschermd ligt? Denk je nou echt dat een vis het fijn om in een elektro magnetisch veld te gaan zwemmen, te paaien en te eten?
Dat is nog niet alles, nee eerst moet de bodem en al het leven in de bodem vernietigd worden om een kuil te graven waarvan juist weer die duinen geproduceerd worden. Bodemberoering noemt men dat toch? Dat mogen wij vissertjes toch niet met die super slopende visnetten?

Om dan nog maar te zwijgen over de stroming die sterk gaat veranderen om deze sprookjesachtige atol heen. De Noordzee is juist zo voedselrijk vanwege zijn getijde stroming en die dikke stormen die voor bodemberoering zorgen! Een nieuw eiland in zee zal niet veel goeds betekenen voor al die vissen die in het voorjaar graag naar de kust zwemmen om zich voort te planten.

Ben ik klaar met mijn razernij? Nee….
Want de bedoeling is dat deze batterijatol op een plek komt waar vissers al eeuwen rente meester zijn van natuur. Een plek waar zij brood kunnen verdienen! Die word die vissers dus doodgewoon weer afgenomen. Echter is dat nog niet alles, nee hoor. Compensatiegebieden! Tja, als je dan de natuur al kapot maakt dan moet er natuurlijk ook een gebied komen ter compensatie hiervan! Meestal is dit gebied dertig keer zo groot als het gebied dat word verminkt. Triest! Diep en diep triest.

Nieuwe natuur bestaat niet, nee nieuwe natuur wordt gemaakt door eerst de natuur stuk te maken zoals hij nu is en zoals hij in al die jaren uit zichzelf is ontstaan. Uiteindelijk, wanneer een batterijatol is aangelegd, zullen er een paar winnaars zijn. Ja die mannen die hiervan profiteren met hun portemonnee. Die straks in de nieuwste Tesla, want groen zijn ze uiteraard (ahum), rond rijden en pronken met hun twintig jaar jongere maîtresse aan hun zijde.
Verliezers die zullen er zijn, niet alleen de visserman die steeds meer in het nauw gedreven word. Nee, het is vooral de natuur die, de vissen, vogels en bodemleven die de prijs gaan betalen!
Dat zulke plannen zelfs een podium krijgen is dan ook rond uit schaamteloos en ondoordacht. Vincent van Zon is dan ook een morelen verliezer die groen denkt, maar financieel een ander sterker maakt.