Dat vissers competitief zijn ingesteld is niets nieuws. Vissen is immers een gezonde onderlinge en ongeschreven wedstrijd waarin je altijd net even iets meer wil vangen dan je buurman. Die concullegialiteit zorgt voor spanningen onderling. Zo zijn er wekkervissers die vandaag de dag gasolie over de vis heen willen gooien van pulsvissers of traditionele weekvissers die een ‘anti continue vissen’-appgroep oprichten om maar het topje van de ijsberg te benoemen. Een lang betoog hoef ik niet te gaan houden, veel zin heeft dat niet. Elke visser weet gerust wel hoe de verhoudingen liggen op het water tussen collegialiteit en concurrentie.
Gelukkig is de laatste aantal jaren, mede dankzij EMK, de strijd onderling minder heftig geworden en is er besef dat men het niet in zijn eentje kan winnen van al die grote ngo’s en overheden. Acties in de drie grote steden van ons land en in Brussel en Straatsburg hebben er voor gezorgd dat er veel ‘goodwill’ werd gekweekt onder het Nederlandse volk, wat heeft geresulteerd dat een aantal ngo’s nu liever zwijgen over de Nederlandse visserijsector. Op politiek vlak is hier helaas niet veel van te merken, al is het wel zo dat bijna alle Nederlandse politieke partijen, op GL en PVDD na, vierkant achter de pulsvisserij zijn gaan staan. Echter zal de kloof tussen praktijk en theorie enorm groot blijven.
Die kloof is voor de visser die elke week op het water zit niet te dichten, het is een gat waar je niet zomaar overheen kan springen. Dat gat is het werkterrein van onze voormannen en alle werknemers die voor beide belangenbehartigende partijen werken. Menig vissers zal niet eens weten wat er in die ruimte gebeurt en dat valt dan ook niet te onderschatten. Je moet bepaald niet op je mondje zijn gevallen wil je kunnen debatteren met Haagse en Brusselse politici. Je moet goed gedetailleerd te werk gaan wil je ngo’s de mond snoeren en als een sluwe tussen politiek en natuurorganisaties door kunnen manoeuvreren. Een moeilijke klus die haast onmogelijk is maar wel te doen is zolang je maar de passie en de strijd van de visserman deelt. Helaas schort het hier soms wel eens aan en vind een voorman zijn eigen ego belangrijker dan al die vissers waarvoor hij hoort te vechten.
De laatste column van Dhr. Nooitgedagt, die vrijdag 17 januari op de site van de Vissersbond werd geplaatst, heeft bij mij heel veel vraagtekens opgeroepen. Deze voorzitter zit op zijn plek om de belangen van vissers te behartigen, zowel die van eigenaren als van bemanningen. Je mag er dan ook van uitgaan, wanneer iemand in zo’n positie verkeert dat hij juist probeert om vissers bij de hand te nemen en voorop gaat in de strijd, voor een goede toekomst van alle vissers die Nederland rijk is. Mijnheer Nooitgedagt komt met een warrig indekverhaal waarin hij met een visie strooit die juist tegen het gevoel en de passie van de vissers in gaat. Een indekverhaal waarmee hij de boeren de schuld in de schoenen aan het schuiven is van nota bene de vergunningen van garnalenvissers die het straks zwaar gaan krijgen omtrent het stikstofverhaal. Vissers moeten maar vrijwillig de handdoek in de ring gaan gooien omdat ‘uitbreiding niet mogelijk is.’ Hiermee toont hij (Nooitgedagt) vooruitlopend op wat mogelijk komen gaat zijn voorziende blik op de toekomst. Helaas een visie waarin hij te merken geeft dat strijden eigenlijk weinig zin heeft.
Bij mij doet dit mijn wenkbrauwen fronzen. Is dit een persoon die vissers moet helpen, ze bij de hand moet nemen en voor hen moet strijden? In mijn ogen totaal niet! Natuurlijk is het lastig om voorman te zijn in een sector waarin eensgezindheid een zeldzaamheid is. Uiteraard is het een haast onmogelijke opgave om iedereen de neus op dezelfde kant op te krijgen en ook nog eens in de kloof tussen overheid, ngo’s en visser in te staan. Echter ga je nooit vissers op één koers krijgen wanneer je de strijdbijl bij voorbaat al heb neergeworpen.
De heer Nooitgedagt schrijft: “Het is nu nog denken in problemen, maar het zal spoedig alleen nog maar gaan over oplossingen en die zijn niet mals.” Mijn ziens kan het grootste probleem héél snel worden opgelost en die is voor één persoon inderdaad niet mals. Johan, hou de eer aan jezelf, dek jezelf niet meer in. Probeer niet meer je eigen ego te strelen boven die van al die vissers waarvoor jij juist hoort te vechten. Ga niet door waarmee je al jaren bezig bent! Schuif een jonger persoon door, eentje met een innovatieve gedachtegang, die wel tien jaar vooruit kan kijken zodat fouten in het verleden omtrent windmolens en aanlandplicht niet meer gemaakt worden. Wees dan zijn rechterhand op de achtergrond, een ondersteuning die nodig is om soms een halt toe te roepen of juist te stimuleren. Een schipper kan toch ook niks zonder goede bemanning?
Een goede schipper ziet het op tijd wanneer hij zijn troon juist moet afstaan!
Met verbazing hebben Marco en ik bovenstaande vlog gelezen ,de column van Johan Nooitgedacht lezen wij totaal anders. Martijn jij denkt dat Nooitgedacht het probleem is en de oplossing zou zijn dat hij vertrekt. Omdat hij zich indekt? Je zwaait met de witte zakdoek door een stukje tekst die je ons inziens verkeerd interpreteert. Nooitgedacht heeft een grote staat van dienst.Met zijn team ,Jacob ,Durk etc.proberen ze al jaren te vechten tegen de bierkaai. Net zoals de voormannen van VisNed. Een groot netwerk en kennis van zaken hebben zij opgebouwd in de loop der jaren. Het zou heel onverstandig zijn om nu op dit cruciale moment de handdoek in de ring te gooien.Proberen te maken wat er van te maken valt ,in de absurde windmolens problematiek ,de aanlandplicht ,en de teleurstelling door discontinuïteit van de puls.Ook de aanname dat er veel concurrentie is onder de vissers daar kunnen we ons niet in vinden. Een ieder doet het op zijn manier,en daar is buiten een enkel akkefietje respect voor.Wij hebben in ieder geval nog nooit gehoord van gasolie over verse vis.Volgens mij is de vis ons bindmiddel ,onze liefde de zee ,die we gezamenlijk koesteren,waar we jaarlijks een mooi feest mee vieren op de haven.Het zou je meer sieren om je pen als polsstok te gebruiken om de zgn kloof hierboven te overbruggen.Dan is de witte zakdoek jegens Nooitgedacht wel het allerlaatste wat aan bod komt.Ik zou er maar eens flink in snuiten!