De uil.
Waar een vissersschip vaart daar zijn zeevogels. Deze beesten vliegen altijd met kotters mee, wat ook logisch is, want zij weten dat bij vissers een goede maaltijd vis te halen valt. Dat niet alleen, zij kunnen ook nog eens kunnen uitrusten op de hekwerken van het schip wanneer hun buik vol is.
Een echte vogelkenner ben ik absoluut niet. Voor mij hebben ze een snavel met poten, bijna allemaal dezelfde kleur veren, kunnen ze vliegen, eten ze darmen wat wij vissers overboord spoelen en als stank voor dank poepen ze de hele kotter onder een witte laag. Toch zijn het niet alleen meeuwen die je op zee tegenkomt. Zo heb ik al meerdere malen zwanen gespot, ganzen gezien, duiven, merels en dat soort huis tuin en keuken vogeltjes aan boord gehad. Ook is hier wel eens een vleermuis de brug ingevlogen wat in eerste instantie tot hysterisch lachwekkende taferelen leiden. Met behulp van een theedoek is na een sensationele achtervolging deze vleermuis weer gezond de vrije wildernis in gelaten.
Het meest bijzondere vond ik nog wel dat ik een niet alledaagse vogel tegenkwam onder de bak. Toen ik het licht onder op onze werkplek wilde aanzetten gloeide er in een hoekje van de verwerkingsruimte twee grote gele ogen op. Terwijl de TL balken aanknipperden kon ik nog net wegduiken omdat de gele ogen als een kamikaze piloot op mij af kwam gedoken. Rakelings schoot het onbekende projectiel nog over twee collega vissers heen. Echter kon ik nog in het felle kunstlicht zien om wat voor beest het ging. Een uil!
Nog geen half etmaal later vertelde een collega visserman van de Texelse turquoise kotter dat zij een bijzondere vogel hadden gespot. Inderdaad, de uil. Het mooie was dat deze collega juist die week onderzoekers, annex vogeltjeskijkers, mee had voor hun jaarlijkse zeevogel telling. Waarmee ‘de uil’ officieel in de boeken terecht was gekomen.
Minerva.
Wat wij vissers ook met regelmaat spotten op volle zee zijn schepen van de rederij Minerva. Grote varende stalen klompen die over het algemeen stookolie vervoeren. Schepen waar je een kotter dwars op het dek kan plaatsen en dan nog met gemak een rondje met de auto er omheen kan rijden. In principe niets bijzonders er varen zoveel van deze mega co2 afstoters op de Noordzee dat ze haast niet opvallen. Daarbij zij de schepen van deze rederij niet eens de grootste klasse schepen die rond dobberen. Daarentegen zien ze er wel vaak oud en verlept uit. Beter gezegd: “Rijp voor de sloop.”
De uil van Minerva.
Vorige week zijn de uil en Minerva herhaaldelijk in het nieuws geweest. In de klassieke oudheid staat de uil van Minerva voor kennis, scherpzinnigheid en wijsheid. Juist ja wat moet je er mee als visserman? Persoonlijk vind ik het populistische gebral, mooi gesproken maar praatjes vullen geen gaatjes. Echter vind ik wel dat het daar op politiek aan wijsheid ontbreekt.
Het komt erg intellectueel over, word op een uiterst charismatisch manier overgebracht. Prachtig uiteraard. Dat Baudet punten heeft gescoord bij vissers is al duidelijk sinds het vragenuurtje waarin minister Schouten uitleg moest geven over een aanstaand pulsverbod. Gezien zijn standpunten omtrent het klimaat hoop ik dan ook dat hij een vuist gaat maken tegen die geldverspillende windmolens op de Noordzee en in plaats daarvan een duurzame kernreactor aan land gaat plaatsten.
Maar goed, dromen mag altijd. Al hoop ik dat de uil op zee aan land is gekomen, de Minerva schepen veilig de havens in kunnen keren en dat de uil van Minerva nog lang mag doorvliegen. Want als deze regeringspartijen aan de macht blijven, dan kunnen de vogeltjes niet meer op zee gespot worden.