Anderhalf decennium geleden begon ik mijn vissers carrière op een eurokotter. Oftewel een grote kotter die in een pers is gezet om er vervolgens gehalveerd uit te komen. De hele bouw van zo’n scheepje was hetzelfde, echter in miniatuur voormaat. In plaats van 12 meter lange vistuigen viste wij maar met 4 meter lange tuigen. Het aantal paardenkrachten in de machinekamer stelde niet veel voor vergeleken bij de krachtbronnen in grote vissersschepen en ook was er een tweetal minder bemanningsleden nodig om uit te kunnen varen. Helaas duurde die tijd nog geen kwart van dat mijn vissersleven nu lang is en stiekem zou het wel mooi zijn als ik weer terug zou kunnen stappen naar die periode. ‘Die goede ouwe tijd.’
Vroeger was alles beter word ook vaak gezegd. Het was inderdaad anders maar of alles beter was, dat is een tweede. Bijna niets is meer hetzelfde vergeleken bij 15 jaar terug. De visstand was slechter, alleen de scholbox was nog maar een gesloten gebied, windmolens stonden nog niet in Nederlands viswater, de pulstechniek lag nog op de testbank en aan mobiele telefoons had je nog niets op zee. Boven alles waren visser mannen hartelijker naar elkaar, niet altijd open, niet altijd eerlijk, wel respectvoller.
Ja, vroeger toen gingen vissers, voornamelijk de schippers, via de marifoon nog echt met elkaar in gesprek. Elke visser had wel zijn eigen maat of maten waarmee hij vangsten van andere besprak, de wantoestanden in de sector, de laatste roddels of ideeën die zij uitwisselden. Als je in die tijd nog eens de scanner, apparatuur om MF/HF zender mee af te luisteren, gebruikte hoorde je de mooiste verhalen van bijvoorbeeld ’the voice of Stellendam’ en grootst opgedikte verhalen van de ‘zwetsende Nieuwedieper’. Eerst is dat wennen met al die platte dialecten, echter na veel luisteren kon je al horen welke schipper van welke kotter er in de ether hing.
Wederzijdse communicatie, horen en wederhoren. In een goede relatie is dit immers ook bepalend. Zo is dat ook op zee, tussen vissers onderling, zou je haast zeggen. Waar vroeger de emotie in de gespreken te horen was, zo is die nu verdwenen. Vissers praten niet meer met de mond, via de ether met elkaar. Vissers praten nog met elkaar doormiddel van hun duimen met de ogen op een klein beeld schermpje gericht. De ware emoties zijn verdwenen, emoticons hebben hier plaats voor gemaakt. The voice of Stellendam is verleden tijd en de dikste roddels uit het Nieuwediep, of andere visserij gemeente, zijn alleen nog op Facebook waarneembaar.
Echter is met het niet meer in gebruik hebben van de marifoon ook onderling respect verdwenen want doormiddel van de telefoon en via al die apps communiceren is eenzijdige communicatie zonder emotie. Het heeft het visserswereldje kleiner gemaakt maar boven alles harder. En als je daar eens goed over nadenkt dan raakt dat de visserijsector harder dan je denkt.
Geen mobiele telefoons meer aan boord, het is haast niet meer voor te stellen. Uiteraard is het ontzettend makkelijk, heeft het vele voordelen en voor elke visser is zijn sociale leven dichterbij gekomen op zee. Het is makkelijker als er bepaalde zaken geregeld moeten worden. Wanneer er een storing is die niet opgelost dreigt te worden stuur je gewoon een foto of berichtje naar desbetreffende monteur aan wal bijvoorbeeld. Boven alles zijn bepaalde groepsgesprekken enorm handig om gal te spuwen of ideeën in een groot geheel te delen.
Neemt niet weg dat de ‘ons kent ons’ cultuur in de visserij zo goed als verdwenen is. Eerst ik en dan pas de ander lijkt het nieuwe normaal. Ja, die goede ouwe tijd, tijden veranderen en zo zullen wij met onze tijden mee gaan. Echter zoals de tijden nu zijn, verdwijnt bij vissers het onderlinge respect, word de kloof van saamhorigheid alleen maar groter en groter. Net zo lang totdat deze niet meer overbrugbaar is. Wat nog het allermooiste is dat is heel simpel en ze hoeven er niets voor te doen! Ngo’s krijgen hun zin, ze halen door eigen toedoen vissers van het water af. Oude tijden met nieuwe technologie, laten we het goed gebruiken zodat er een eendrachtig collectief voor terug komt. We hebben het zelf in de hand!
Over.
Wilt u meer weten over het vissersleven?
Volg mij dan ook op social media.
Facebook: Martijn van den Berg
Instagram: deschrijvendevisser
Twitter: @romkes3
Youtube: deschrijvendevisser
Of stuur een mailtje naar