logo

Langs de Hondsbossche zeewering.

In 2005 toen ik de visserijschool op Urk had verlaten begon ik mijn vissersloopbaan op een eurokotter. Een kottertje, niet langer dan 24 meter, min of meer een samengeperste variant van de grotere bokkers waarvan Texel in die tijd er nog 20 telden. Niet alleen was het voordeel van zo’n kleine eurokotter dat je meerdere technieken hiermee kon uitoefenen, ook was het een pluspunt dat deze schuitjes minder brandstof verbruikte. Dat er binnen de 12 mijlzone (waar grotere bokkers dus niet mogen komen) van de Nederlandse kust mochten vissen. Waar men nog eens veel baat bij had was deze schuitjes minder diepgang hadden waardoor in het voorjaar juist dicht op het strand kon vissen.

Die tongen dat juist ons belangrijkste soort was (en is) om te vangen zwommen in het voorjaar zodra het wat warmer werd uit de dieptes midden op zee vandaan, richting de kust om vlak bij het strand hun kuit te kunnen schieten. Zo’n plek was bij de Hondsbossche zeewering, voor (garnalen)vissers ook wel de Pettermerpolder genoemd. Met nog maar een paar decimeters water onder de kiel konden wij hier dagen lang achter elkaar vissen. Zo dicht langs de dijk dat er af en toe in de vangst wel eens een grote dijksteen verstopt zat. Mensen zag je letterlijk hand in hand over de dijk lopen, ambtenaren wagens met grote regelmaat een toeristische routen nemen, hengelaars zitten op een stoeltje en illegale staandwantvissertjes stropen.

Die dijk was bijzonder voor ons, wij waren de enige die zo dicht bij de dijk durfde te vissen overdag, al wisten wij ook dat zodra de dijk dichter bij kwam er weinig slaap ons gegund zou worden. Omdat er veel scheermessen en ander bodemleven langs die dijk leefde visten we hier alleen overdag zodat je de hele dag op de hoeven stond. Zodra de donkerte over het water heen kwam visten wij wat westelijker op naar plekken waar minder scheermessen waren zodat we even konden slapen. Met de dag herhaalde deze routine rondjes weer opnieuw, met die dijk in handbereik viste we weer rustig heen en weer.

Het mooie warme voorjaars weer trok niet alleen tongen aan naar de Hondsbossche zeewering, nee er zal een nacht zijn die niet meer te vergeten is. Die ene nacht dat wij naar dieper water toe viste, kwam er een andere boot tegemoet. Wij gaven hier weinig acht op want ja, een solo zeiler kan zomaar verdwaald zijn. Dit was anders, dit scheepje had geen navigatieverlichting, was in de roet van de nacht amper waarneembaar waardoor het wel een spookschip leek. Dit schip koerste recht op de dijk af wat wel eens een nieuwe stranding op de dijk zou kunnen betekenen. Echter gebeurde dit niet, waarschijnlijk ging het anker uit en bleef die onbekende schuit stilliggen. Juist, heel dicht langs de dijk waar wij nog geen paar uur daarvoor nog mooie tong vangsten hadden gehad.

Wat de wachtsman op de radar zag was een drukke bedoeling tussen wal en schip, aan de autolichten op de dijk te zien bleek ook daar wel eens een feestje te kunnen worden gehouden!
Zoals het ongeïdentificeerde bootje kwam, zo verdween hij ook weer als een spook in de nacht. Bij het breken van de ochtendgloren was alles weer zoals het een paar uur daarvoor ook was, normaal.

Die dag viste wij nogmaals langs de dijk, ambtenaren namen hun toeristische routes over de dijk, hondjes werden uitgelaten langs de waterkant, alsof er niets was gebeurd. Aan het einde van die middag verscheen de Waker op de radar, het toenmalige schip van de kustwacht. Hun koers was op ons gericht waardoor we verwachte dat we controle zouden krijgen van de inspectiedienst of KLPD. Niets was minder waar, de Waker stoomde naar exact dezelfde locatie als waar die nacht het ufo schip had gelegen, gooide een ankertje uit en bleef daar de hele nacht liggen.

Vrijdagochtend was in die tijd voor ons de ochtend om onze vangst te veilen in Den Helder om daarna naar thuishaven op Texel te stomen en weekend te kunnen gaan houden. Bij het verlaten van de Helderse haven kwam de Waker ons tegemoet, alsof er niks gebeurd was.
De Waker is gesloopt, de Hondsbossche zeewering veranderd, dankzij de mensen hand, in Hondsbossche duinen. Wat er die nacht bij de pettemerpolder gebeurde is alleen maar gissen, echter is het gesloten gebied dus mag er niemand meer vissen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Webservice door: TexelOnline.com