Doornroosje.

Slapen en vissermannen. Niet de meest voor de hand liggende combinatie als je bedenkt dat vissen een bezigheid is die de klok rond door gaat. Vis vangen doen vissers bij dag en bij nacht.Vissers hebben dan ook een leef-slaap ritme waar de biologische klok nooit aan zal kunnen wennen. Een ritme het einde van de visweek leidt tot slaap gebrek.

De netten van een pulsvisser worden, over het algemeen, twee uur lang over de bodem van de Noordzee heen gesleept. In die paar uur hebben de vissers de tijd om hun vangst te verwerken voordat er nieuwe vers gevangen vis op dek beland dat moet worden verwerkt. Veel al is twee uur meer dan genoeg om de vis uiteindelijk in kisten in het visruim te krijgen. De duur van het verwerken hangt af van de hoeveelheid vis die op dat moment gevangen wordt, veelal duurt dit een uur, waardoor vissers daarna al met al nog een uur over houden waarin niet hoeft te worden gewerkt. Een uur waarin even tijd is voor jezelf. In dat ene korte uur moeten er evengoed nog een aantal dingen gebeuren, eten, drinken, praatje maken, in mijn geval schrijven, af en toe een wacht in de stuurhut draaien, en uiteraard slapen. Het uur op, uur af cirkeltje begint op maandag ochtend, wanneer de netten voor de eerste keer worden  weggevierd en stopt pas donderdag avond laat wanneer de tuigen weer aan dek hangen. 

De meeste visser zijn volleerd ‘inslapers,’ zodra zij hun kussen en dekbed voelen is hun hoofd al in dromenland. Wanneer er minder dan een uur over is om te rusten, is elke seconde dat je kan slapen mooi mee genomen. Sommige vissers oefenen hun gehele carrière op het inslapen en zullen het nooit onder de knie krijgen, andere vissers weten van de wereld niets meer af nog voordat het hoofd op hun kussen is beland.

Een veel gestelde vraag aan mij op vrijdag wanneer ik van zee af kom is of ik moe ben. Een retorische vraag die met de goede bedoelingen wordt gesteld. Ja, ik ben elke vrijdag, netzoals alle andere vissermannen moe zullen zijn.
Vrijdagavond, mijn dochter zit gespannen in haar kleuterbed te wachten totdat het sprookje, wat ik haar voorlees, goed eindigt. Alleen kan de kleine meid lang op wachten op de spannende ontknoping. Haar vader speelt zelf voor Doornroosje! Waarschijnlijk heb ik de uitspraak, ‘verhaaltje voor het slalen gaan’ iets te letterlijk genomen. Zittend op haar bed gebeurt het vaak genoeg dat ik een weg zakkertje krijg. Hoe spannend het verhaal dan ook mag zijn, het lijkt telkens weer of Klaas Vaak bij de verkeerde persoon zand in de ogen heeft gestrooid. Met een paar kinder klappen op mijn hoofd wordt duidelijk gemaakt dat het sprookje moet worden uitgelezen. Wanneer de prinses Doornroosje, na honderd slapende jaren, eindelijk wordt wakker gekust, sluiten de oogjes van mijn dochter waarna ik naar mijn zoon kan om hetzelfde ritueel te herhalen. De deugniet heeft er tegenwoordig minder moeite mee dat ik een verhaal voortijdig beëindig. Met veel plezier leest hij zelf het verhaal uit want dan kan hij zelf nog wat langer wakker blijven. 

Wanneer ik de trap af ga en beneden kom zit er op de bank mijn eigen sprookje te wachten. De vrouw die de hele week zelf ook aan het roer heeft gestaan, maar dan van het gezin, verlangt ook nog naar de mogelijke aandacht. Even gaat het goed, de week wordt besproken, nieuwtjes gewisseld, kwalijke zaken bepraat. Zolang er maar gesproken wordt is ervoor de visser niets aan de hand. De aandacht voor de verhalen van zijn vrouw houdt hem wakker. Zodra de stem van de vrouw begint te zwijgen gaat het fout. Binnen enkele minuten valt de vissenvanger in slaap.
Voor naastenliefdes, vrienden, familie en bekenden is het geen taboe dat de visserman kan slapen als Doornroosje. Zij zijn door de jaren heen er aan gewend dat de visserman, na een week hard werken en een onregelmatig leven, zijn ogen sluit op de gekste plekken om vervolgens in een diepe slaap te kunnen raken. Vaak genoeg zijn er mensen die aan mij vragen of het wel goed gaat. Die vinden dat ik er nog al bleekjes oog, die niet begrijpen hoe het kan dat ik uit het niets in slaap kan vallen. De vermoeidheid die een visser heeft is niet goed te beschrijven. Je kan moe zijn van sporten, moe van slapeloze nachten, moe van mentaal werk of inspanning maar met geen van alle is de vermoeidheid van een visser te vergelijken. Alle spieren in het lichaam zijn energie loos, je hoofd tolt en verhalen die aan je worden vertelt onthoud je dan ook niet. Concentratie is ver te zoeken en mocht die er wel zijn? Dan is die alleen maar gericht op het bed. 

Twee nachten heeft de visser de kans om bij te komen van een zware werk week. Wanneer die twee nachten voorbij zijn en de visserman zich eindelijk weer een beetje fit voelt, dan is het al weer zondag avond. Juist, dan begint het vissers sprookje gewoon weer over nieuw!!

Volg mij ook op Facebook, twitter en instagram of vraag de nieuwsbrief op deze site aan!

Facebook : de schrijvende visser

Twitter : @romkes3

Instagram : deschrijvendevisser

Een reactie achterlaten kan ook, misschien vind ik tussen het werken en slapen door wel een gaatje om te reageren.